Άρθρο: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 05/06/2006
Τέχνη Διαμέσου Υπολογιστών
Μαρία Μαραγκού
«Αν δεχόμαστε ότι οι υπολογιστές είναι ένα ισχυρό καλλιτεχνικό μέσον του χρόνου μας, ασφαλώς και με πολύ ενδιαφέρον πρέπει να παρακολουθήσουμε τη δουλειά που γίνεται στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας.
Ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα, δρώμενα, μουσικές, εικαστικές εκδηλώσεις αλλά και μια ημερίδα με θέμα «Ψηφιακή Τεχνολογία και Οπτικοακουστικές Τέχνες», εισηγήσεις, πύκνωσαν τα τεκταινόμενα της τελευταίας 7ετίας όταν ξεκίνησε το Τμήμα (επί πρυτανείας Γιώργη Γραμματικάκη), από τον Χάρη Ξανθουδάκη, με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους.
Στο εξαιρετικό κτίριο του πρώην Ψυχιατρείου, το οποίο ζητά από το κράτος το Πανεπιστήμιο, έργα ζωγραφικής αλλά και ηχητικά περιβάλλοντα έδωσαν το «παρών», ενώ οι εκθέσεις συνεχίστηκαν στην Ιόνιο και στη Δημοτική Πινακοθήκη με μια έκθεση φωτογραφίας.
Το Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας διαθέτει τη φρέσκια αντίληψη της συνεργασίας των τεχνών, άρα της κατάργησης των στεγανών ανάμεσα στις τέχνες. Η συνεργασία, εξάλλου, επιστημόνων όπως ο Γιάννης Ζάννος ή ο Γιάννης Δεληγιάννης με μουσικούς όπως ο Χάρης Ξανθουδάκης ή ο Αντρέας Μνιέστρης και εικαστικούς όπως η Μαριάννα Στραπατσάκη ή ο Νίκος Αρτέμης, παράγει έργα συμμετοχής και σύγκλισης (όχι επικάλυψης) των τεχνών, πράγμα το οποίο εισπράττουν οι νέοι καλλιτέχνες. Εκείνο που ενδιαφέρει, κυρίως, είναι η παραγωγή νέων μέσων και νέων προγραμμάτων για τα καλλιτεχνικά δεδομένα του άμεσου μέλλοντος, αλλά και ειδικότητες όπως treed animation, special effect κ.λπ.
Στην Κέρκυρα, είδα έργα που πραγματικά κεντρίζουν. Περιβάλλοντα όπου ο ίδιος ο θεατής μπαίνει μέσα και παράγει ήχους, περιβάλλοντα όπου η κίνηση του θεατή διεγείρει τον ηλεκτρονικό ήχο, μια ταινία για το Πάσχα στην Κέρκυρα, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει τη Φιλαρμονική να περπατά με την πλάτη ή τα κανάτια να πέφτουν στα κεφάλια των θεατών. Πρόκειται για ένα διαδραστικό τοπίο που πειραματίζεται με την αναδημιουργία της εμπειρίας. Τα έργα αυτά προκαλούν τον θεατή να οργανώσει τον προσωπικό του χώρο, τον ήχο και την επιθυμία του. Είναι έργα που διαθέτουν άποψη, σχόλιο, κριτική και χιούμορ και που παράγουν συνεχώς αντιδράσεις με την κίνηση ή την πληκτρολόγηση ενός Midi Keyboard. Η δυνατότητα που ξεκίνησε στην επιθυμία της μουσικής να παράξει εικόνα, δίδεται με εκπληκτικά αποτελέσματα, παρ' όλο που τα έργα τα υπογράφουν αυτή τη στιγμή σπουδαστές και όχι δόκιμοι καλλιτέχνες.
Μεγάλης σοβαρότητας και ευαισθησίας η ταινία, μεταπτυχιακή εργασία του Κωστή Ζουλιάτη (αναφέρω το όνομά του γιατί φαντάζομαι ότι πρέπει να ενδιαφέρει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τα κρατικά κανάλια ή το κανάλι της Βουλής, που κάνει εξαιρετικά σοβαρή δουλειά), πάνω στη ζωή και τη μουσική του Γιάννη Χρήστου. Ηταν μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη το ότι ένας νέος μελετητής της μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου επέλεξε να φωτίσει αυτή την οριακή προσωπικότητα της σύγχρονης μουσικής μέσα από τον τρόπο που γράφτηκαν οι παρτιτούρες αλλά και τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν με τον Χρήστου».
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=05.06.2006,id=4348132
Άρθρο: Τα Νέα
Φεστιβάλ στο Ψυχιατρείο
Παρασκευή Κατιμερτζή
«Καινούργια ψηφιακά και μη ακούσματα και καινούργιες εικόνες, πρωτότυπα έργα που δημιούργησαν οι καθηγητές και οι σπουδαστές του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα σημάδεψαν το 1ο Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών που οργανώθηκε στην Κέρκυρα στους χώρους του ενεργού ακόμη ιστορικού Ψυχιατρείου.
Εκατοντάδες φοιτητές σήμερα, οι αυριανοί καλλιτέχνες που καταρτίζονται στα μυστικά του παντρέματος της ψηφιακής εικόνας και του ήχου, του τρισδιάστατου ανιμέισον και των ηχητικών εφέ, οι μοντέρ ταινιών και ειδικοί του φωτισμού και του ήχου έχουν κάνει σπίτι τους τη φιλόξενη Κέρκυρα. Όπως λέει η Μαριάννα Στραπατσάκη, καθηγήτρια και υπεύθυνη της διδακτέας ύλης του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας, δούλεψαν αυτόνομα αλλά και μαζί, αυτοσχεδίασαν οι μεν πάνω στα έργα των δε, συμμετείχαν σε εκθέσεις και συναυλίες που είχαν αφορμή μιαν εικόνα ή έναν ήχο. Ερμήνευσαν άπαιχτα και γνωστά έργα των καθηγητών - καλλιτεχνών, όπως ο Σωτήρης Κωστούρος και ο Κωστής Ζουλιάτης, κυρίως τζαζ και ηλεκτρονική μουσική, που οι σπουδαστές της εικόνας «έντυσαν» με τα δικά τους εκφραστικά μέσα σ' ένα φεστιβάλ πρωτότυπης δημιουργίας, διαφορετικό από τ' άλλα που καθρεφτίζει τον κόσμο του μέλλοντος. Ο προβληματισμός στην ημερίδα που οργανώθηκε αφορούσε όχι μόνο την ψηφιακή τεχνολογία και τις ακουστικές τέχνες, αλλά και τους ηθικούς κανόνες που πρέπει να διέπουν τον αναδυόμενο νέο χώρο της τέχνης».
ΤΑ ΝΕΑ , 06/06/2006 , Σελ.: P21
http://tanea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18555&m=P21&aa=2
