To θέμα του ντοκιμαντέρ μου, προήλθε από τις ιστορίες της γιαγιάς μου, τις οποίες άκουγα από μικρή ηλικία. Πολλές φορές μιλούσε για τη θεία της, την Καλλιόπη Ποντικού, την οποία είχε φροντίσει στα γηρατειά της. Η ιστορία που μου είχε προκαλέσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφορούσε τον γιο της Καλλιόπης, τον Νικόλα Ποντικό, έναν νέο που χάθηκε στον Γράμμο στον εμφύλιο, το 1949, πολεμώντας ως αντάρτης. Η γιαγιά μου ακόμη διατηρεί προσεκτικά μια παλιά βαλίτσα του, η οποία περιέχει αντικείμενα του Νικόλα που σκιαγραφούν την προσωπικότητα και τη ζωή του. Tη βαλίτσα φύλαγε η μητέρα του στο σπίτι της στις Οινούσσες και η γιαγιά μου για να τη διαφυλάξει, την μετέφερε στο σπίτι της στην Αθήνα. Σκοπός μου ήταν μέσα σε 5 λεπτά να αναδείξω όχι μόνο τη μνήμη ενός ανθρώπου που χάθηκε νέος, αλλά και τον χαρακτήρα της μητέρας του, της γιαγιάς μου όσο και το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής.
