Τα ψηφιακά ομοιώματα μπορούν να παρέχουν αποσπασματικά την πληροφορία του πρωτότυπου. Ως παραλλαγές του υλικού και του χρονικού, μπορούν να μεταφέρουν την πληροφορία, εισάγοντας, διαστρεβλώνοντας ή παραλείποντας δεδομένα. Διαμορφώνουν έτσι διαφοροποιημένες εκδοχές του πρωτότυπου από το οποίο άντλησαν, εκπέμποντας τα δεδομένα τους σε ένα νέο ομοιωματικό περιβάλλον. Πηγή για τη δημιουργία της ηχητικής σύνθεσης, αποτελεί μία ηχογράφηση του ενός λεπτού. Ο ήχος που αντλήθηκε προέκυψε από μία πλάνη , ένα μηχάνημα που αποβλέπει στη λείανση ξύλινων επιφανειών με στόχο την παραγωγή ομοιωμάτων. Κατά τη μετάδοση των ηχητικών πληροφοριών ακολουθείται το μοντέλο επικοινωνίας των Shannon και Weaver. Το αρχείο της ηχογράφησης ως πηγή πληροφορίας[information source], εισάγεται σε ένα πρόγραμμα το οποίο παίρνει την θέση του διαμεσολαβητή [transmitter-encoder) όπου κωδικοποιείται. Στην συνέχεια στο μεταδιδόμενο ηχητικό σήμα εισχωρεί ο θόρυβος [noise] του φυσικού χώρου όπου αναδιαμορφώνει την πληροφορία. Ως συνέχεια αυτή ταξιδεύει προς τα ηχεία τα οποία αποκτούν τους ρόλους του αποκωδικοποιητή και του δέκτη [decoder-receiver].