Τα «Διακοναρούδια» είναι ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στα εικονοστάσια των δρόμων — ένα «σιωπηλό» φαινόμενο λαϊκής έκφρασης, για το οποίο, τελικά, λίγοι φαίνεται να γνωρίζουν. Η αυθεντική αυτή έκφραση αποτυπώνεται μέσα από μια εντυπωσιακή ποικιλία σχημάτων, υλικών, επινοήσεων και χρήσεων. Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να αναδείξει την ποικιλομορφία αυτής της –σχετικά πρόσφατης– παράδοσης, η οποία δεν υπακούει σε αυστηρούς τύπους ή θεσμικούς κανόνες, παρότι το διακοναρούδι λειτουργεί πάντοτε ως φορέας μνήμης. Η κινηματογράφηση εκτυλίσσεται σε επαρχιακούς δρόμους της Ηπείρου, εστιάζοντας στην αντίστιξη του βλέμματος του παρατηρητή με εκείνο του περαστικού, στη «συμπόρευση» της ματιάς του ντόπιου με αυτήν του ξένου, καταγράφοντας, διατηρώντας και διασώζοντας μια τοπική ονομασία και την πολιτισμική φόρτιση του αντικειμένου.
