ΟΜΙΛΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗΣ, ΠΑΝ/ΜΙΟ ΤΟΡΟΝΤΟ
ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟΥ Π.Μ.Σ. «ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΗΧΟΥ» του Τμ. ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ και του Τμ. ΤΕΧΝΩΝ ΗΧΟΥ & ΕΙΚΟΝΑΣ ΙΟΝΙΟ ΠΑΝ/ΜΙΟ
ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ AUD 621 «ΜΟΥΣΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ»
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: ΡΕΝΑΤΑ ΔΑΛΙΑΝΟΥΔΗ
"Η πνευματική και φιλοσοφική μου τοποθέτηση
πάνω στα θέματα μουσικής σύνθεσης και ζωής"
Η σύνθεση για μένα ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι σε αυξανόμενο βαθμό απόρροια πνευματικής τοποθέτησης και, σαν συνέπεια, φιλοσοφικού διαλογισμού. Ανεξάρτητα από τις συνήθεις επιστημονικές κριτικές, οι βαθιές πνευματικές και μουσικές εμπειρίες δεν είναι ποτέ τυχαίες. Καλλιεργούνται μακροχρόνια και ανέρχονται στη νοητική επιφάνεια σε ανύποπτους χρόνους και χώρους. Η οποιαδήποτε προσπάθεια κωδικοποίησης της δημιουργικής διεργασίας απολιθώνει το αντικείμενο της έρευνας και αναπόφευκτα αντικαθιστά το αφάνταστα πολύπλοκο (και συνάμα νοητικά απλό) μυστήριο της δημιουργίας με το πενιχρό διανοητικό απολίθωμά του. Η μυστηριακή ζωή και η δημιουργία δεν αναλύονται ανατομικά. Το μόνο που κάθε τέτοια προσπάθεια επιτυγχάνει, είναι να δημιουργεί ένα είδος τοξικής γνώσης που απομακρύνει από το επιθυμητό αποτέλεσμα αντί να το πλησιάζει. Απόρροια αυτής της θέσης είναι η πίστη πως η γνώση είναι πάντα προσωπική εμπειρία αλλά, όσο περισσότερο εμβαθύνει κανείς σ’ αυτήν τη γνώση, τόσο πιο παγκόσμια γίνεται η εμπειρία της. Η συνεχής και εις βάθος μουσική και πνευματική μας εξερεύνηση αποκτά βαθμηδόν τον χαρακτήρα γραμμικής και χρονικά αντίστροφης εξερεύνησης της πανανθρώπινης μνήμης μας, βαθύτερα από την επί μέρους (και «κατασκευασμένη») ιστορική μας μνήμη, βαθύτερα από τα γλωσσικά αδιέξοδα της Βαβέλ, μέχρι και την ακόμη βαθύτερη ουτοπία της Εδέμ, που αγκαλιάζει τους πάντες και τα πάντα. Σαν άνθρωπος και σαν δημιουργός διαισθάνομαι αυτόν τον «ου τόπο» αλλά «ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ». Εκτός του νυμφώνα, λοιπόν, και δανειζόμενος λόγια από τον Οδυσσέα Ελύτη, «μοναχά φυσώ και πέπλα παλαιά, για τους άλλους αόρατα, μπρος στα μάτια μου ανοίγονται.»
Η ομιλία είναι δορυφορική δράση του Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών 2022, γίνεται στο πλαίσιο του διατμηματικού ΠΜΣ "Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου" του ΤΤΗΕ και του Τμ. Μουσικών Σπουδών, και φιλοξενείται στο μάθημα «Μουσική Θεωρία και Ανάλυση» (Διδάσκουσα: Ρενάτα Δαλιανούδη).
H εκδήλωση είναι ανοιχτή προς το κοινό για δια ζώσης παρακολούθηση, όπως και μέσω live streaming. Σύνδεσμος live streaming για το κοινό: https://avarts.ionio.gr/stream/
Βιογραφικό Χρήστου Χατζή
Ο Χρήστος Χατζής γεννήθηκε στον Βόλο το 1953 όπου άρχισε μαθήματα μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο. Συνέχισε τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Eastman School of Music και στο State University of New York at Buffalo. Το 1982 μετανάστευσε στον Καναδά και ζει στο Τορόντο με την οικογένειά του, όπου κατέχει την θέση πρωτοβάθμιου καθηγητού σύνθεσης στον Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Σήμερα ο Χρήστος Χατζής θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συνθέτες διεθνώς, ειδικά στον χώρο των κρουστών οργάνων. Ο συνθέτης πρωτοπορεί ένα ιδιαίτερο μουσικό ιδίωμα που αντικατοπτρίζει τις πολύπλευρες ζωτικές και αισθητικές ανάγκες του 21ου αιώνα, παρακάμπτοντας τα αισθητικά και κοινωνικοπολιτικά «χαρακώματα» του προηγούμενου αιώνα, ειδικά την εστίαση πάνω στην αποστασιοποιημένη συνθετική τεχνική και τον κακώς εννοούμενο ελιτισμό. Η θεματολογία της μουσικής του επικεντρώνεται με αυξανόμενη συχνότητα σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων: των ιθαγενών του Καναδά (“Gaia”, “Going Home Star: Truth and Reconciliation” “Footprints in New Snow”, “String Quartet No.1—The Awakening”), των Εβραίων και άλλων θυμάτων του ναζιστικού ολοκαυτώματος (“Menorah”), των καταπιεσμένων ή παραμελημένων μειονοτήτων παγκοσμίως (“In the Fire of Conflict”, “Κωνσταντινούπολη”, “String Quartet No.2—The Gathering”, κ.α.), όλα αυτά περνώντας μέσα από ένα πρίσμα μη δογματικής προσωπικής πνευματικότητας, που διέπει το έργο του αλλά και την εκπαιδευτική του φιλοσοφία.
