Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι το πορτρέτο του παππού μου, Φώτη. Δείχνει τη ζωή του μετά την πανδημία, αλλά και μετά την απώλεια της γυναίκας του, ένα πολύ τραυματικό γεγονός για τον ίδιο προσωπικά. Ήταν παντρεμένοι πενήντα τρία χρόνια, την αγαπούσε πολύ και τη φρόντισε μέχρι το τέλος. Κάθε Σάββατο πήγαιναν για χορό σε διάφορες ταβέρνες και κέντρα της Βέροιας και εκεί ο παππούς έπαιρνε το μικρόφωνο και τραγουδούσε. Το τραγούδι είναι κάτι που αγαπάει πολύ, αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητας και της καθημερινότητάς του, και γι’ αυτό επέλεξα να παίζει κεντρικό ρόλο στο ντοκιμαντέρ. Παρά τον πόνο, τις δυσκολίες και τα ενενήντα του χρόνια, ο παππούς μου έχει πολλή όρεξη για ζωή.
