Το ντοκιμαντέρ έχει ως επίκεντρο μια ηλικιωμένη γυναίκα, κόρη προσφύγων από τη Μικρά Ασία, η οποία μιλάει για τα λιγοστά ταξίδια που κατάφερε να πραγματοποιήσει, αλλά ταυτόχρονα και για τις εμπειρίες που θα ήθελε να είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της ζωής της. Μιλάει για τόπους που θα ήθελε να έχει γνωρίσει, με έναν τρόπο διστακτικό και αβέβαιο, σαν να μην ήταν ποτέ επιλογή ή πιθανότητα, σαν πολύ απλά να μην είχε σκεφτεί ποτέ την ιδέα της απομάκρυνσης από τον τόπο που κλήθηκε να περάσει τη ζωή της, είτε για οικονομικούς είτε για κοινωνικούς λόγους.