Παραμένοντας σιωπηλοί στο σκοτάδι με μοναδικό ερέθισμα το ροζ θόρυβο ο εγκέφαλός μας αρχίζει να δημιουργεί την ατμόσφαιρα, συμπληρώνοντας ήχους, τους οποίους δεν ακούμε αλλά φανταζόμαστε, αντλώντας τους από την εμπειρία μας στην φύση. Ο λευκός θόρυβος παραπέμπει στο βουητό των ισχυρών ανέμων, στο ορμητικό ποτάμι και το κύμα, στην αδιάκοπη ροή των στοιχείων της φύσης που “καθαρίζουν” την ατμόσφαιρα. Αντίστοιχα ο λευκός θόρυβος “καθαρίζει” το μυαλό από όλες τις περιττές πληροφορίες, την πληθώρα ερεθισμάτων. Αποτελεί δίαυλο καθαρής ροής και ενέργειας προερχόμενης από το συλλογικό ασύνειδο της ζωής στην φύση.