Mέσα από το έργο « Pursuit of Hapiness » (Το κυνήγι της ευτυχίας), ένα παιχνίδι του φωτός και των λέξεων, αντανακλάται η επιθυμία διατήρησης στη μνήμη, εκείνης της άδολης αγάπης της παιδικής ηλικίας που εκφράζεται μέσα από λέξεις με μια μοναδική αμεσότητα. Τα παιδιά χρησιμοποιώντας την ποιητική εν αγνοία τους, πράγμα συγκινητικά εκφραστικό, αυτή την ποιητική των συναισθημάτων που εκπλήσσει με την αλήθεια της και εκπληρώνει την ειλικρινή της προέλευση δια μέσου (και) της παροδικότητάς της, επικυρώνουν άθελά τους την στιγμιαία φύση της ευτυχίας καθιστώντας κοινωνούς αυτής, όσους έχουν την τύχη να είναι κοντά τους στις άπιαστες στιγμές του αυθόρμητου λυρισμού τους με εκφράσεις κινήσεις και λέξεις πολύτιμες ως παροδικές και εφήμερες, αφού χάνονται ανεπιστρεπτί μαζί με την παιδική αθωότητα που παίρνει ο χρόνος. Μια τέτοια μαγική πρόταση, που περικλείει το παράδοξο στοιχείο της ταυτόχρονα εφήμερης και μαζί βαθιάς αγάπης του παιδιού προς τη μητέρα επιχειρείται να αποδοθεί με το διαδραστικό αυτό έργο. Ο θεατής προσπαθεί να κατανοήσει, να ¨πιάσει¨ το νόημα της πρότασης των λέξεων , βάζοντάς τες στην σωστή νοηματική σειρά που εμφανίζονται φωτεινές αλλά για ελάχιστα δευτερόλεπτα αφού εξαφανίζονται καθώς πάει να τις αγγίξει και σχεδόν ποτέ δεν τα καταφέρνει.

Σφακιανάκη Χριστίνα