Η διπλωματική μου εργασία εξηγεί διαδικασίες κοινωνικές, υπαρξιακές. Απαρτίζεται από δύο βασικά εννοιολογικά στοιχεία και την συνύπαρξη αυτών. Πρόκειται για έναν μηχανισμό προσαρμογής και ενσωμάτωσης. Η μάσκα αποτελεί ένα είδος ενσάρκωσης της ανθρώπινης υπόστασης, όπως ο Αντονέν Αρτώ πρώτος αναφέρει, ένα σώμα δίχως όργανα. Είναι το σωματικό όριο που διαχωρίζει το εσωτερικό από το εξωτερικό περιβάλλον. Απέναντι, ο καθρέφτης, ένα κυρίαρχο κομμάτι αυτής της εγκατάστασης γλυπτών, φανερώνει χαρακτηριστικά ενός συνόλου, ενός ειδώλου. Ένα μέσο παρερμήνευσης μίας φαινομενικά ενδογενούς κατάστασης. Μια συνομιλία η αλληλεπίδραση τους. Το ιδιωτικό ως υποκείμενο, το εγώ. Το δημόσιο ως αντικείμενο, το εξωτερικό περιβάλλον. Ένα κύκλωμα. Η πολλαπλότητα ειδώλων ψευδών και μη.
Η Ζωή Ζηπέλα γεννήθηκε στην Ελλάδα, στην πόλη της Λάρισας. Απoφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Φλώρινας, με ειδίκευση στην γλυπτική. Διανύει το τελευταίο έτος του μεταπτυχιακού της στο τμήμα Οπτικοακουστικών Τεχνών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει παρακολουθήσει workshops με αξιόλογους καλλιτέχνες, του Αμερικανού φωτογράφου Michael Ackerman. Έχει συμμετάσχει στο Inspire Project 2017, υπό την επίβλεψη της Ruthi Helbitz Cohen. Είναι μέλος του Σωματείου Εικαστικών Λάρισας από το 2019 και εργάζεται ως δασκάλα εικαστικών μαθημάτων στην δημόσια εκπαίδευση από το 2016. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις ως εικαστικός, γλύπτρια και φωτογράφος σε γκαλερί, Μουσεία και Πινακοθήκες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
