" Η εργασία με τίτλο “ χώρος των σκιών ” δημιουργήθηκε με πρόθεση έναν στοχασμό στις έννοιες του χώρου κα του χρόνου. Η μεταβολή της κατάστασης προερχόμενη από μικρά αίτια ή ελάχιστες αποκλίσεις ακολουθείται από αποτελέσματα ανάδρασης διαφορετικής κλίμακας. Μετατρέποντας το παρόν σε παρελθόν αδιάκοπτα. Είναι ένας αναστοχασμός του διαμεσολαβημένου χώρου και του χρόνου μέσα από τα θεωρητικά/ιστορικά κείμενα των εικαστικών τεχνών. Ο συνήθης τρόπος που γράφονται αυτά τα κείμενα είναι να συνοδεύονται με ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Τις περισσότερες φορές οι φωτογραφίες είναι από χώρους που παρουσιάζονται τα έργα τέχνης και μπροστά τους εμφανίζονται φιγούρες των παρευρισκόμενων ενοποιημένες με το έργο. Έτσι λοιπόν παράγεται ένα οπτικό σήμα με την μορφή μίας δισδιάστατης εικόνας που ο υποτιθέμενος θεατής γίνεται μέρος του έργου. Θεωρητικά είναι κάτι που μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το θέατρο σκιών και ότι προηγείται ή έπεται αυτού χωρικά (θεατής, σεντόνι, φιγούρα, παραγωγός) ή χρονικά (αναγνώστης, βιβλίο, εργογραφία, συγγραφέας). Συνοπτικά μπορούμε να αναφέρουμε την υποθετική “σύμβαση” μεταξύ των θεατών και των παραγωγών κειμένου ή εικόνας για κάτι που δεν αναφέρεται αλλά εννοείται. Αυτού του είδους οι αφηγηματικές τεχνικές υποστηρίζονται είτε με την βοήθεια φωτεινής πηγής (θέατρο σκιών) είτε με την αναπαραγωγή μέσω του φωτογράμματος (κινηματογράφος, βίντεο) είτε ως ιστορική ή θεωρητική προσέγγιση. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις υφίσταται μία αφαιρετική έννοια που υπαινίσσεται, όλοι όμως εκλαμβάνουμε αυτόν τον υπαινιγμό ως μέρος της αφήγησης. Στην ιστορία των οπτικοακουστικών τεχνών οι υπαινιγμοί επαναλαμβάνονται. Μέσω αυτής της διαδικασίας κατασκεύασα ένα ψηφιακό έργο που αναπαράγω όλα αυτά που ''αναφέρονται επανειλημμένα ” . "