Η Ακαδημία του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το 1824, χάρη στη γενναιοδωρία του φιλέλληνα Άγγλου Φρέντερικ Νορθ, κόμη του Γκίλφορντ και στην πρωτοβουλία της Ιόνιας Πολιτείας.Υπήρξε το πρώτο Πανεπιστήμιο στην ιστορία της νεοελληνικής παιδείας. Περιελάμβανε τέσσερις σχολές: Νομική, Θεολογική, Ιατρική, Φιλοσοφική (σχολή στην οποία διδάσκονταν επιπλέον μαθήματα φυσικών επιστημών και μαθηματικά). Αργότερα, συστήθηκαν και οι σχολές: Πολυτεχνική, Μαιευτική, Φαρμακευτική. Στη Θεολογική και στη Φιλοσοφική σχολή δίδαξαν γνωστοί λόγιοι, όπως οι Ανδρέας Κάλβος, Χριστόφορος Φιλητάς, Κωνσταντίνος Ασώπιος, Θεόκλητος Φαρμακίδης, Νεόφυτος Βάμβας, Πέτρος Βράιλας - Αρμένης κ.ά. Aπό τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι την ένταξη της Eπτανήσου στο Νέο Ελληνικό Κράτος το 1864, οπότε και η Ακαδημία έκλεισε, αναπτύχθηκε εκεί αξιόλογο λογοτεχνικό ρεύμα που πρόσφερε πολλά στις πνευματικές ζυμώσεις του σύγχρονου ελληνισμού. Η Ακαδημία στεγαζόταν σε ένα επιβλητικό τριώροφο κτήριο στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πλατείας Σπανιάδας, που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως στρατώνας. Μετά το θάνατο του Φρέντερικ Νορθ το 1827, οι οικονομικοί πόροι της περιορίστηκαν και άρχισε η παρακμή της. Το 1864 η λειτουργία της διεκόπη για την υποστήριξη του νέου Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάποιοι από τους καθηγητές της προσελήφθησαν στην Αθήνα, όπου μεταφέρθηκε και η βιβλιοθήκη της. Μέχρι το 1941, το κτήριο στέγαζε πλέον μόνο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο, ενώ το 1943 κάηκε από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς . Μισό αιώνα περίπου μετά, ανοικοδομήθηκε για τις ανάγκες του Ιονίου Πανεπιστημίου και λειτουργεί έτσι μέχρι και σήμερα. Εδώ στεγάζεται πλέον το Τμήμα Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων, στην οδό Καποδιστρίου 1.
Πολυδιάστατο Κέντρο πολιτισμού και διασκέδασης στην Παλιά Πόλη της Κέρκυρας, στο Νέο Φρούριο, έργο του 16ου αι., σημαντικό για την αμυντική τεχνική και αρχιτεκτονική του. Το Πολύτεχνο αποτελεί έναν από τους πιο ενεργούς πολιτιστικά χώρους στην Ελλάδα, σημείο αναφοράς για τη σύγχρονη τοπική καλλιτεχνική δημιουργία. Παρέχει τη δυνατότητα έκφρασης πλήθους δημιουργικών ανθρώπων και αποτελεί συνδετικό κρίκο των καλλιτεχνικών τμημάτων του Ιουνίου Πανεπιστημίου με το ευρύ κοινό, διατηρώντας γόνιμη συνεργασία με το Τμήμα Μουσικών Σπουδών και το Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας. Πόλος έλξης για νέους αλλά και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πολλές φορές ως τώρα έχει φιλοξενήσει έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας, εγκαταστάσεων, ενώ έχει συνεργαστεί με σημαντικά πολιτιστικά ινστιτούτα της Αθήνας, Φεστιβάλ και πολιτιστικές κινήσεις. Στο χώρο του φιλοξενούνται σεμινάρια, προβολές και παιδικά εικαστικά εργαστήρια.
Επαναλειτούργησε το 1995, στα Ανάκτορα Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, πυρήνα του Ιστορικού Μουσείου της πόλης και του νησιού της Κέρκυρας. Τα έργα της μόνιμης έκθεσης της Πινακοθήκης αποτελούν αδιαμφισβήτητους μάρτυρες της καλλιτεχνικής και πνευματικής άνθησης του τόπου. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής της Πινακοθήκης περιλαμβάνει έργα Κερκυραίων ζωγράφων του 19ου αιώνα (Χ. Παχής, Π. Προσαλέντης, Α. Γιαλλινάς, Β. Μποκατσιάμπης, Σ. Σκαρβέλης, Λ. Κογεβίνας, Γ. Σαμαρτζής). Επίσης εκτίθεται μεγάλη συλλογή έργων, που προέρχονται κυρίως από δωρεές (συλλογή Σαμαρτζή, Παππά, Μάκοτσι και Βεντούρα). Οι κυρίαρχες τάσεις που επικρατούν στα έργα των Κερκυραίων ζωγράφων του 19ου αιώνα, σχετίζονται με τις ακαδημαϊκές τάσεις της εποχής αλλά και τις επιρροές που δέχονται οι καλλιτέχνες από την ιταλική ζωγραφική. Προς το τέλος του 19ου αιώνα παρατηρείται στροφή των καλλιτεχνών αυτών προς τον ιμπρεσσιονισμό. Το Ανάκτορο των Αγ. Μιχαήλ και Γεωργίου, όπου στεγάζεται η Πινακοθήκη μαζί με το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, είναι έργο των ετών 1819-1924. Αποτελεί σημαντικό μνημείο της Αγγλοκρατίας, από τα πρώτα έργα νεοκλασικού ρυθμού στην Ελλάδα. Η ονομασία "Ανάκτορο Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου" δόθηκε, γιατί εκτός από γραφεία και κατοικία των Άγγλων Αρμοστών, το κτίσμα αποτελούσε την έδρα του ομώνυμου τάγματος. Μέχρι την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864) το ανάκτορο στέγαζε τη Γερουσία και την Ιόνιο Βουλή. Μετά το 1864 λειτούργησε ως θερινή κατοικία των βασιλέων, ενώ στέγασε και την αρχαιολογική συλλογή της Κέρκυρας.
Εδώ διαμορφώθηκε και εκφράστηκε η βούληση των εκπροσώπων του Λαού των Ιονίων Νήσων για την ένωση με την Ελλάδα, η οποία και επικυρώθηκε με ψήφισμα της Ιονίου Βουλής στις 23 Σεπτεμβρίου του 1863. Το κτήριο είναι έργο του Ιωάννη Χρόνη. Κατασκευάστηκε το 1855. Πρόκειται για ένα νεοκλασικό οικοδόμημα, που τη χαρακτηριστική είσοδό του συμπληρώνουν Δωρικοί κίονες. Αναστυλώθηκε το 1978 και από τότε αποτελεί την έδρα Μουσείου αφιερωμένου στους αγώνες για την ελευθερία των Επτανήσων.
