ACTIVE SPACES - Η ΕΠΑΝΑΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΝΗΤΙΚΕΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙΣ. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Στη παρούσα ερευνητική εργασία θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την έννοια του χώρου. Πώς αυτός λαμβάνει μορφή και υπόσταση, καθώς και πώς συμβάλλει καθοριστικά στη μορφοπλαστική διαδικασία προς την ποίηση εικαστικού έργου με τη χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών. Οι έννοιες του υλικού - φυσικού και του άυλου - κενού - ψηφιακού είναι θεμελιώδη στοιχεία για την κατανόηση του χώρου στη σύγχρονη εποχή. Αλλά τι είναι ο χώρος; Και τι το κενό του; Ο άνθρωπος βιώνει το χώρο μέσω των αισθήσεων του, κινείται εντός του και αλληλεπιδρά με αυτόν, λαμβάνοντας έτσι την εμπειρία του. Τι είναι η ατμόσφαιρα; Είναι μήπως το μέσο επικοινωνίας του χώρου με τον άνθρωπο; Το Φως, ο Ήχος, η Θερμότητα ως σωματίδια - κύματα ρέουν και ανακλούν στα όρια του χώρου, γεγονός που συμβαίνει μόνο επειδή το κενό του το επιτρέπει. Ο άνθρωπος δε βλέπει την κίνηση των σωματιδίων, όμως νιώθει το αποτέλεσμα των κινήσεών τους. Η εικαστική πρόταση - έρευνα βασίζεται στα προαναφερόμενα και έχει ως σκοπό τη φανέρωση όσων δε βλέπουμε στο χώρο και στόχο τη συνδυαστική ενσώματη βίωσή τους με τη χρήση μιας εφαρμογής Επαυξημένης Πραγματικότητας. Η εφαρμογή θα φανερώνει εικονικά τρισδιάστατα κινούμενα γραφικά με ήχο, στο φυσικό δομημένο χώρο, θέτοντας τον θεατή ως ενεργό συνδιαμορφωτή της εμπειρίας του έργου. Ο χώρος δεν είναι πλέον κενός, αλλά γεμάτος με κύματα, σωματίδια, δομές και μορφές που πάλλονται, ρέουν και ταλαντώνονται πλευρίζοντας τη διάσταση της έννοιας της ατμόσφαιρας και του χώρου. Με τη μορφή φωτός οι δομές φανερώνονται και απορροφούνται σε ένα παιχνίδι διαρκούς αναμέτρησης με το χρόνο και το χώρο. Οι ήχοι, οι μάζες, οι κινήσεις και οι αναλογίες δημιουργούν έναν αφηρημένο ρυθμικό κώδικα επικοινωνίας που επικεντρώνεται στη διέγερση των αισθήσεων του θεατή.