Η παρούσα εργασία αποτελεί μια διαμεσική αφήγηση μιας κατάστασης που προκύπτει από τον ιδιωτικό και δημόσιο βίο στις ημέρες του εγκλεισμού. Σκοπός του έργου είναι να κατανοήσει ο χρήστης μια υποκειμενική αντίληψη της πραγματικότητας και να περιηγηθεί σε έναν κόσμο, συνθέτοντας εικόνες και ήχους, με τις διεπαφές που παρέχει ένας υπολογιστής. Απεικονίζονται πορτρέτα και κινούμενες εικόνες, υποδηλώνοντας την ανισορροπία που επικρατεί στη ψυχική υγεία ενός ατόμου, αλλά και κινούμενες εικόνες μια πόλης, όπου υπάρχει αποστασιοποίηση και παρακμή. Κατά την είσοδο, ακούγεται μια συνχότητα(141Hz), η οποία σταματάει με το πλήκτρο “z” και ξεκινά πάλι με το “m”. Πατώντας το κουμπί “bass” αναπαράγεται ένα αρχείο ήχου χαμηλής συχνότητας και μια γεννήτρια συχνότητας 140Hz, η οποία, επίσης, σταματάει με το “z”. Όταν ακούγονται και οι δύο γεννήτριες ημιτόνων δημιουργείται ένα διακρότημα. O ήχοι χαμηλών συχνοτήτων τοποθετήθηκαν έτσι ώστε να συγκεντρωθεί ο χρήστης. Η ένταση του ήχου “bass” ελέγχεται με τα πλήκτρα “2” και “8” και η χωροτοποθέτησή του (panning) ελέγχεται με τα πλήκτρα “1” και “0”. Με τα ίδια πλήκτρα ελέγχεται και το panning του “confinement”. Τα βίντεο του ιδιωτικού βίου ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται με τα κουμπιά “paranoia”,”void” και του δημόσιου βίου με τα κουμπιά “confinement”,”freedom”. Τα χρώματα και η διαφάνεια του φόντου αλλάζουν με την κίνηση του ποντικιού. Το φόντο αλλάζει πληκτρολογώντας τη λέξη “chaos”. Ήχοι ακούγονται με το κλικ του ποντικιού, το πάτημα ενός πλήκτρου, όπως επίσης όταν αφήνεται ένα πλήκτρο. Ο συνδυασμός όλων αποτελεί ένα οπτικοακουστικό έργο, όπου ο χρήστης παράγει μια ρυθμική αγωγή με το πληκτρολόγιο αλλάζοντας τις εικόνες του φόντου, ενώ παράλληλα προβάλλονται βίντεο, ακούγονται αρχεία ήχων και γεννήτριες συχνοτήτων.