Απόμακροι ήχοι μιας γυναικείας χορωδίας, ήχοι φλάουτων (πίκολο, σοπράνο, άλτο) ήχοι από ένα πλυντήριο ρούχων. Το κομμάτι αυτό αποτελείται από ήχους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους που, θα έλεγε εύλογα κανείς, είναι δύσκολο να συνδυαστούν. Η κεντρική θεματική αυτού του κομματιού είναι η “φυλακή” της καθημερινής μας ρουτίνας και η διαρκής επιθυμία μας να ξεφύγουμε από αυτήν. Οι ήχοι της γυναικείας χορωδίας αντικατοπτρίζουν τις συνειδητές και υποσυνείδητες “φωνές” στο κεφάλι μας, τις συνειδητές και υποσυνείδητες επιθυμίες μας που πρέπει να καταπιέζουμε στην καθημερινή μας ζωή για να “καταφέρουμε να ζήσουμε άλλη μια μέρα μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα του θορύβου”. Ο ήχος του πλυντηρίου ρούχων μας θυμίζει τα μικρά μας κλουβιά, την φυλακή του σπιτιού μας που τόσο περίτεχνα χτίσαμε προσεκτικά γύρω μας, σαν μια ασπίδα, για να μας κρατήσει ασφαλείς και μουδιασμένους. Οι ήχοι των φλάουτων μας κρατούν σε εγρήγορση, είναι η θέληση της φυγής, η θέληση της ζωής η θέληση να πειραματιστούμε και να γνωρίσουμε τον κόσμο. Τα φλάουτα προσπαθούν, γενικά, να μιμηθούν διαφορετικούς ήχους πουλιών, αποδημητικών πουλιών, πουλιών που μεταναστεύουν σε άλλους μακρινούς προορισμούς αναζητώντας ένα φιλικότερο περιβάλλον για να ζήσουν. Παρά την συνεχή απογοήτευση που εκλαμβάνουμε από την καθημερινότητά μας, το πρωταρχικό μας ένστικτο για “άνοιγμα φτερών μας” και "να πετάξουμε μακριά" παραμένει το ίδιο. Αυτό το κομμάτι εμπερικλείει το συναίσθημα αυτό και το δοξάζει! Το έργο αυτό έχει συμπεριληφθεί στην συλλογή "Muses & Sirens", μία ψηφιακή συλλογή με γυναίκες συνθέτριες από όλο τον κόσμο της 1tracktape.