Τίτλος: 2ήμερες Συναυλίες του Εργαστηρίου ΕΡΗΜΕΕ
Ημερομηνία & Ώρα: 01-02/06/2018
Χώρος: Ιόνιος Βουλή
Επίσημος Ιστοχώρος: https://users.ionio.gr/~amlists/sottovoce18/
Γενικό Πρόγραμμα: https://users.ionio.gr/~amlists/sottovoce18/program.html
Αναλυτικό Πρόγραμμα:https://users.ionio.gr/~amlists/sottovoce18/concerts.html
Παρασκευή, 1 Ιουνίου 2018
19:00 - Sottovoce - Συναυλία 1: Έργα Ηλεκτροακουστικής Μουσικής 'δια ζώσης'
Θεόδωρος Λώτης: Τοπίο Χειμώνα 1: Βρυξέλλες, 2016 (διάρκεια 10 λεπτά)
για αφηγητή, μαγνητοταινίες και live electronics
Μέρος της σειράς “Σιωπηλών Ηχοτοπίων”.
Κουβαλούν κάποιο νόημα οι ήχοι; Γεννιούνται, φτάνουν στο αυτί μας και σβήνουν για να δηλώσουν κάτι ή απλά υπάρχουν ανεξάρτητα από οποιαδήποτε σημασία προσδίδουμε σε αυτούς; Μπορεί το ηχοτοπίο μιας τρομοκρατικής επίθεσης, όπως αυτή του 2016 στις Βρυξέλλες, να αποσυνδεθεί από την τρομοκρατική πράξη, τη σημασία ή την ανάμνησή της;
Το "Τοπίο Χειμώνα 1: Βρυξέλλες" δημιουργεί έναν ουδέτερο χώρο στον οποίο ακούγονται, χαμηλόφωνα, αποσπάσματα από τη ζωντανή ραδιοφωνική μετάδοση των τρομοκρατικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες. Ταυτόχρονα, ο αφηγητής διαβάζει τις πρώτες ανακοινώσεις και tweets που ανέβασαν στο διαδίκτυο διεθνή μέσα ενημέρωσης, χωρίς να αποδίδει το νόημά τους. Ήσυχα, σε ένα διαφανές ηχητικό περιβάλλον, οι ήχοι αφήνονται να υπάρξουν χωρίς εξάρσεις, χωρίς συναισθηματική εμπλοκή ή εννοιολογικό περιεχόμενο.
Θεόδωρος Λώτης: Σπούδασα κιθάρα, φλάουτο, ηλεκτροακουστική σύνθεση και πλαστικές τέχνες στην Ελλάδα, Βέλγιο και Αγγλία. Συναυλίες και συμμετοχές σε φεστιβάλ στην Ευρώπη, Ασία, Αυστραλία και βόρεια και νότια Αμερική. Έλαβα πρώτα, δεύτερα βραβεία και διακρίσεις στους διαγωνισμούς σύνθεσης Time Play – Jeu de Temps 2003 (Αγγλία-Καναδάς), Metamorphoses 2000, 2002 και 2016 (Βέλγιο), Luigi Russolo 2000 και 2002 (Ιταλία), CIMESP 2001 (Βραζιλία), Sculpted Sound Composers Competition (Αγγλία), Bourges 2000 (Γαλλία). Το 2002 απέσπασα το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Εκτέλεσης Ηλεκτροακουστικής Μουσικής, στις Βρυξέλλες από τον οργανισμό Musiques & Recherches. Ανάμεσα σε άλλες, έχω δεχθεί αναθέσεις για σύνθεση έργων από τους οργανισμούς Musiques et Recherches, (1997, 2000, 2012), τον Sculpted Sound Composers Competition και The Trustees of the Estorick Foundation (Αγγλία 2000-2001), τον Amici della Musica di Cagliari (Ιταλία 2000), το Φεστιβάλ Visiones Sonoras (Μεξικό 2007) και την κλαρινετίστα Esther Lamneck (ως προσκεκλημένος συνθέτης στο Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης το 2012). Συνέθεσα έργα για οργανικά σύνολα και κυρίως για το χορό και το θέατρο. Οι πρόσφατες ερευνητικές μου δραστηριότητες στον τομέα της σύνθεσης εστιάζουν στο ηχητικό φάσμα, το ηχόχρωμα, τον ηχητικό χώρο και τις σχέσεις του με την κίνηση του ανθρώπινου σώματος και το περιβάλλον. Στον δεσμευμένο χρόνο μου συνθέτω ηλεκτροακουστική μουσική, έργα για όργανα και υπολογιστή, μουσική για χορό και εγκαταστάσεις, ενώ στον αδέσμευτο ακούω τα ηχοτοπία του κόσμου. Αυτοσχεδιάζω με φίλους, συναδέλφους και φοιτητές με σκοπό να ανακαλύψω τα κρυφά μηνύματα των ήχων. Το 2003 ολοκλήρωσα τις διδακτορικές μου σπουδές με καθηγητή τον Denis Smalley στο Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου με υποτροφίες από τη Βρετανική Ακαδημία (Arts and Humanities Research Board) και το Ίδρυμα Α. Ωνάσης. Δίδαξα σύνθεση και ανάλυση ηλεκτροακουστικής μουσικής στο Goldsmiths College, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, στο ΤΕΙ Κρήτης, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής ως προσκεκλημένος συνθέτης. Είμαι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου όπου διδάσκω μαθήματα Ηχητικών Τεχνών, Ηλεκτροακουστικής Σύνθεσης, Ιστορίας και Αισθητικής της Ηλεκτροακουστικής Μουσικής, Μουσικής Πληροφορικής, Μουσικού Προγραμματισμού και Ζωντανής Ηλεκτρονικής Μουσικής (Σύνολο Live Electronics). Είμαι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής και της Ελληνικής Εταιρίας Ακουστικής Οικολογίας. Η μουσική μου κυκλοφορεί από την καναδική εταιρία Empreintes Digitales (www.electrocd.com).
Σύνολο asabe: Tyto alba
Mενέλαος Αλεξίου: φλάουτα, Παναγιώτης Μυρογιάννης: ντιτζεριντού, σωλήνες, φλικόρνο
Κωστής Παντελιός: Γεννήτρια ήχου αλά γλάστρα, Στέλιος Τσίλογλου: θέρεμιν
Χάρης Πανδής: περσικό σαντούρ, Χρίστος Γουναροπούλος: Βιολί
Θεόδωρος Λώτης, Δημήτρης Σάββα, Βασίλης Τοτόσης: ηλ. υπολογιστές
asabe [all sounds are born equal]
Το σύνολο asabe (all sounds are born equal) αποτελεί ένα πειραματικό φυτώριο ανάμεσα στα Σύνολα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Πειραματίζεται μεταξύ δομημένων και διαισθητικών αυτοσχεδιασμών και εργάζεται για την κατάκτηση της ισότητας όλων των ήχων. Μεταξύ των εμφανίσεών του περιλαμβάνονται μυστικές και δημόσιες συναυλίες στο λεωφορείο της γραμμής 2 στην Κέρκυρα, στο Πολύτεχνο (Κέρκυρα), στο θέατρο Alte Schmiede της Βιέννης, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο κονσερβοποιίας στις Πρέσπες, στο Booze στην Αθήνα και στη Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης.
Απόστολος Λουφόπουλος: Μυστική Ακτή
ηχοτοπίο - ηλεκτροακουστική μουσική
H "Μυστική Ακτή", ως ηχητικός κόσμος, είναι μία συνεχής μετάβαση από το πραγματικό στο μη πραγματικό και αντίστροφα, μία "υπνωτική" κατάσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, μία αλληλουχία διαφορετικών τόπων και χρονικών στιγμών. Η έννοια της "ακτής" είναι μεταφορική: είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του πραγματικού (γη) και του ονειρικού / μη πραγματικού (θάλασσα/βυθός) κόσμου, το σημείο όπου σταματά η πραγματικότητα και ξεκινά η φαντασία. Στη Μυστική Ακτή -όπως και στην ανθρώπινη φαντασία-πολλά είναι πιθανά: Τοπία της φύσης αποκαλύπτονται και σταδιακά μεταμορφώνονται σε εξωπραγματικά, αφηρημένα περιβάλλοντα, κατακλυσμένα από άγνωστες, ανεξήγητες συμπεριφορές, αρμονίες μυστήριο, συναισθήματα. Μέσα στο παραπάνω ηχητικό περιβάλλον συχνά εμφανίζεται ο παράγοντας "άνθρωπος" άλλοτε ως παρατηρητής του φυσικού κόσμου και άλλοτε ως υποκινητής της ηχητικής δράσης.
Δημιουργήθηκε στα πλαίσια μεταδιδακτορικής έρευνας για το ερευνητικό πρόγραμμα: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΙΙ – Μελέτη και αποτύπωση Επιλεγμένων Ελληνικών Ηχοτοπίων - Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Διακρίθηκε με Εύφημο Μνεία στον διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης BOURGES 2009, Bourges, Γαλλία. Σχετικός σύνδεσμος: https://soundcloud.com/apostolos-loufopoulos/secret-coast
O Απόστολος Λουφόπουλος σπούδασε µουσική στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο (πτυχίο µουσικών σπουδών) και στο πανεπιστήµιο CITY του Λονδίνου (διδακτορικό στη µουσική σύνθεση). Το καλλιτεχνικό/ερευνητικό έργο του εστιάζεται στη σύνθεση ηλεκτροακουστικής µουσικής και τον ήχο της φύσης, αλλά και στη σύµµειξη πολλαπλών µουσικών υφών. Η µουσική του έχει εκτελεστεί παγκοσµίως σε γνωστές διοργανώσεις και φεστιβάλ σύγχρονης µουσικής (ICMC, Synthese, L’Espace Du Son κ.α) και έχει βραβευτεί σε παγκόσµιους διαγωνισµούς σύνθεσης, όπως Ars Electronica (Αυστρία) Bourges (Γαλλία), Noroit-Leonce Petitot (Γαλλία), Metamorphoses (Βέλγιο), SCRIME (Γαλλία), Space of Sound (Βέλγιο), Franco Evangelisti (Ιταλία), Musica Nova (Τσεχία), Δ. Δραγατάκης (Ελλάδα). Η δισκογράφηση των έργων του περιλαµβάνει συλλογές απο την INAGRM, Μusiques & Recherches, Ιόνιο Πανεπιστήµιο, CyberArts, Touch Records, και µια προσωπική έκδοση (CD-baby). Παρτιτούρες έργων του έχουν εκδοθεί από την S. Zerboni (Milano) και την Just Flutes (London). Σε ερευνητικό επίπεδο έχει συµµετάσχει σε διεθνή προγράµµατα και έργα που αφορούν την µελέτη του περιβάλλοντος (Πυθαγόρας, οπτικοακουστική οικολογία), υλοποιώντας µεταδιδακτορικές διατριβές και δηµοσιεύσεις σχετικά µε την καλλιτεχνική αξιοποίησή του. Εχει διατελέσει µέλος επιτροπών για τη διοργάνωση πανελλήνιων και διεθνών συνεδρίων και φεστιβάλ ως προς τη σύγχρονη µουσική και την τεχνολογία (ICMC, Ηµέρες Ηλεκτροακουστικής Μουσικής, συνέδριο ακουστικής οικολογίας, φεστιβάλ οπτικοακουστικών τεχνών κ.α.). Απο το 2014 διδάσκει ως επίκουρος καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο, τµήµα Τεχνών Ήχου και Εικόνας. Εχει επίσης διδάξει στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων (2006-2014), και το ΤΕΙ Ηπείρου (2005). Είναι ιδρυτικό µέλος του ΕΣΣΗΜ (Ελληνικός Σύνδεσµος Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής) και της Ελληνικής Εταιρίας Ακουστικής Οικολογίας. Παράλληλα είναι µουσικός παραγωγός και υπεύθυνος του Studio RED (Αθήνα), υλοποιώντας ηχογραφήσεις, sampling, ενορχήστρωση και παραγωγή διαφορετικών µουσικών ειδών.
20:30 - Sottovoce - Συναυλία 2: Έργα για οπτική προβολή ή/και ηλεκτρονικά 'δια ζώσης'
Θωμάς Βαλλιανάτος: Aliensscapes (διάρκεια 30 λεπτά)
ζωντανή οπτικοακουστική διαδραστική παρουσίαση
Το έργο "AlienScapes" είναι μία ζωντανή οπτικοακουστική παρουσίαση. Τοπία μικρο-κλίμακας αφηρημένου εξπρεσσιονισμού καθώς και φρακταλικές εικόνες, σε μία διάδραση με ζωντανούς ηλεκτρονικούς ήχους, παράγουν μια νέα αισθητική εικόνα και εν τέλει μια νέα αισθητική απόδοση της φύσης.
Ο Θωμάς Βαλλιανάτος είναι Λέκτορας Ψηφιακών και Γραφικών Τεχνών στο Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Είναι επαγγελματίας οπτικοακουστικός καλλιτέχνης πάνω από 20 χρόνια. Τα έργα τέχνης του (comics, animation, μουσική, live visuals) έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ και εκθέσεις τέχνης.
[δι]αφανείς ήρωες: από__πειρα
για βίντεο με ζωντανό ηχητικό ίχνος
Σιμόνα Σάρκι: βίντεο
Δημήτρης Σάββα, Νίκος Κανελάκης: ηλ.υπολογιστές
Αντρέας Μνιέστρης: βαρύτονο σαξόφωνο
Οι [δι]αφανείς ήρωες είναι μια συνεργασία που προέκυψε ειδικά για την παρουσίαση αυτή με στόχο τη δημιουργία μιας ηχητικής ζώνης που επενδύει σε πραγματικό χρόνο ένα βίντεο της κ. Σιμόνας Σάρκι. Για τη μουσική αυτή παρέμβαση, ήχοι από ένα (ίσως όχι και τόσο) παραδοσιακό όργανο [βαρύτονο σαξόφωνο] εξορυσσόμενοι αντίστοιχα με (ίσως όχι και τόσο) παραδοσιακές τεχνικές, τροποποιούνται, αναδιαμορφώνονται και επαναπροβάλλονται στο ήδη διαμορφούμενο ακουστικό τοπίο που παράγουν διαρκώς ψηφιακές διατάξεις ηχητικής επεξεργασίας και (ανα)παραγωγής εγκιβωτισμένες μεσα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. To οπτικό μέρος είναι μια προσαρμογή ειδικά για την συναυλία αυτή ενός μέρους από ένα μεγαλύτερο έργο βασισμένο στις αρχαίες φιλοσοφικές θεωρήσεις των τεσσάρων στοιχείων (γη, αέρας, νερό, φωτιά). 
Η Σιμόνα Σάρκι είναι γραφίστρια και φωτογράφος.
Ο Αντρέας Μνιέστρης (βαρύτονο σαξόφωνο) διδάσκει σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής στο Τ.Μ.Σ.
Ο Δημήτρης Σάββα (ηλ.υπολογιστής) είναι συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής απόφοιτος του ΤΜΣ και τον χρόνο αυτό ολοκληρώνει τη διδακτορική του έρευνα στο πανεπιστήμιο του Σέφιλντ της Αγγλίας.
Ο Νίκος Κανελάκης (ηλ.υπολογιστής) είναι τελειόφοιτος του ΤΜΣ με κατεύθυνση στη σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής.
Σάββατο, 2 Ιουνίου 2018
19:00 - Sottovoce - Συναυλία 3: Έργα Ακουσματικής Μουσικής Ελλήνων Συνθετών
σε συνεργασία με τον Ελληνικό Σύνδεσμο Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής [ΕΣΣΗΜ]
Kωνσταντίνος Στρατουδάκης: Ultimate Effort
Το Ultimate Effort δημιουργήθηκε στο ψηφιακό σύστημα "UPIC" (Unité Polyagogique) που εφευρέθηκε από τον συνθέτη Ιάννη Ξενάκη. Παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ ηλεκτροακουστικής μουσικής της Bourges το 1986, όπου διακρίθηκε και το επόμενο έτος του απονεμήθηκε το "residence" prize στο Διεθνές Φεστιβάλ Ηλεκτροκουστικής Μουσικής της Bourges. Από τότε έχει παιχτεί σε πολλές χώρες. Έχει επίσης αποσπάσει το βραβείο του διαγωνισμού ηλεκτροακουστικής μουσικής του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας Αθηνών (KSYME) το 1986.
Βασίλης Ρούπας: Hardcore Zen
Το Hardcore Zen αποτελείται κυρίως από ηλεκτρικές κιθάρες (παραμορφωμένους) ήχους. Περιλαμβάνει επίσης τη φωνή ενός παιδιού που παίζει με ένα ξύλινο παιχνίδι. Το κομμάτι προσπαθεί να αποδείξει ότι ο θόρυβος, όταν χρησιμοποιείται καλλιτεχνικά, μπορεί να είναι οικολογικός (βλ. Το βιβλίο του Joseph Nechvatal "Βύθιση στο θόρυβο"). Με αυτή την έννοια, η λέξη hardcore συσχετίζεται με θόρυβο και η λέξη zen σχετίζεται με την οικολογία. Επομένως, ο τίτλος του έργου θα μπορούσε να είναι "Οικολογία θορύβου". Αυτή η ιδέα με ενδιαφέρει και σκοπεύω να την επεξεργαστώ στα μελλοντικά μου σχέδια.
O Βασίλης Ρούπας γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα (1963). Αρχικά σπούδασε πιάνο και πληροφορική και στη συνέχεια ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση. Aσχολείται με την ηλεκτρονική/ηλεκτροακουστική μουσική από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ακουστικής Οικολογίας.
Κατερίνα Τζεδάκη: A Soundwalk
Αυτή η σύνθεση ξεκίνησε ως προσωπικό πείραμα για να επιβάλει τη δομή ενός soundwalk σε μια σταθερή σύνθεση μέσων. Κατά συνέπεια έγινε μια σύνθεση μέσα από και για το soundwalking. Τους τελευταίους μήνες του 2016 είχα την ευκαιρία να καθοδηγήσω τέσσερα soundwalks και αυτή η εμπειρία σιωπηλής ακρόασης μαζί με μια ομάδα ανθρώπων, ενώ το περπάτημα και η εξερεύνηση των ήχων από διαφορετικά μέρη ήταν μια εμπειρία μυαλού και ψυχής. Στο κομμάτι έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο μικρά κομμάτια της ηχογράφησης της Σαντορίνης * μαζί με άλλα ηχητικά στοιχεία - καταγεγραμμένα ή χειραγωγούμενα. Η φωνή ενός παιδιού - ακροατή στο soundwalk της Σαντορίνης (Οκτώβριος 2016) έχει συμπεριληφθεί χωρίς οποιαδήποτε επεξεργασία εκτός από την επιλογή των κατάλληλων θραυσμάτων της ηχογράφησης.
Κατερίνα Τζεδάκι Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης (1964) και σπούδασε μουσική στην Αθήνα (1984-1991) με τους Ι. Ιωαννίδης, Σ. Βασιλειάδη και Δ. Καμαρωτό. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής στο City Univeristy (MA, 2002) και στο De Montfort Univeristy (PhD, 2012) με επιβλέποντα τον Simon Emmerson. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΕΣΣΗΜ και της Ελληνικής Εταιρίας Ακουστικής Οικολογίας και τα τελευταία χρόνια εργάζεται στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής στο ΤΕΙ Κρήτης. Η μουσική της έχει παρουσιαστεί σε διάφορες χώρες, χρόνους και περιστάσεις. Ζει και εργάζεται στο Ρέθυμνο της Κρήτης. www.tzedk.wordpress.com
Δημήτρης Σάββα: Κοχύλια
‘Το κοχύλι είναι η φωνή του Βούδα, το κρεβάτι όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη, το κέρατο που διώχνει όλους τους δαίμονες και φέρνει τους χαμένους ναυτικούς από τη θάλασσα στο σπίτι τους. Χρωματισμένο από το φεγγάρι, διαμορφωμένο από την αρχέγονη γεωμετρία, είναι η αρχική, πρωτότυπη βάρκα των ονείρων, το ιερό υποβρύχιο που πηγαίνει τη γονιμότητα στο ραντεβού της με την ποίηση’
Τομ Ρόπινς, Ο χορός των εφτά πέπλων, σελ 70
Ο Δημήτρης Σάββα γεννήθηκε το 1987 στην Κύπρο. Αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με ειδίκευση στη σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής. Το 2012 συνέχισε τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο μάστερ στο Πανεπιστήμιο του Manchester και από το 2015 είναι υπότροφος και υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Sheffield. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή και τοπικά φεστιβάλ ηλεκτροακουστικής μουσικής στην Κύπρο, Ελλάδα, Βέλγιο, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, ΗΠΑ και Βραζιλία. Το 2012 του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στη φοιτητική κατηγορία του διεθνούς διαγωνισμού Metamorphoses 2012 με το έργο του Έρεβος και το 2014 στον ίδιο διαγωνισμό του απονεμήθηκε το βραβείο του κοινού με το έργο του Balloon Theories.
Κωνσταντίνος Καραθανάσης: Study on a Monochord
Μελέτη για ένα Μονοχορδο Αυτή η σύνθεση είναι μια παραλλαγή του ηχητικού σχεδιασμού για την εγκατάσταση και την απόδοση της Daren Kendall, Resonance + Relay, όπως παρουσιάστηκε στο Gallery Lightwell στο School of Visual Arts του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα το 2016. Οι περισσότεροι από τους ήχους που ακούγονται προέρχονται από ένα ηχητικό γλυπτό που μοιάζει χαλαρά με ένα μονόχορδο: μια χορδή από χάλυβα πιάνου που απλώνεται σε ένα στρεπτό μεταλλικό σωλήνα, ακουμπώντας κάθετα πάνω σε μια μεταλλική βάση, ενισχυμένη από ένα μικρόφωνο επαφής. Άλλοι ήχοι προήλθαν από τα εργαλεία που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης για την κατασκευή της εγκατάστασης. Όλες οι πηγές επεξεργάστηκαν ζωντανά σε διάφορους βαθμούς μέσω των εργαλείων GRM Tools και SoundMagic Spectral από τον Michael Norris, παράγοντας υλικά που διήρκεσαν περισσότερο από δύο ώρες. Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης, τέσσερα μεγάφωνα διαχέουν αυτούς τους ήχους στην γκαλερί χρησιμοποιώντας σταθμισμένες πιθανότητες και αλυσίδες Markov στο MaxMSP. Αυτή η στερεοφωνική έκδοση που είναι διατεταγμένη στο ProTools περιέχει ένα μικρό υποσύνολο των αρχικών ήχων εγκατάστασης.
Ο Κωνσταντίνος Καραθανάσης (γεννήθηκε στην Αθήνα) είναι συνθέτης η/ακουστικης μουσικής που εμπνέεται από τη σύγχρονη ποίηση, τον καλλιτεχνικό κινηματογράφο, την αφηρημένη ζωγραφική, τον μυστικισμό, την ελληνική μυθολογία και τα γραπτά του Carl G. Jung και του Joseph Campbell. Εξίσου ενδιαφέρεται για ακουστικά, ηχητικά, μουσικά και ζωντανά ηλεκτρονικά είδη, ενορχηστρώνει προσεκτικά στοιχεία των ηχητικών αντικειμένων που επεξεργάζονται σε διάφορους βαθμούς και των μη επεξεργασμένων καταγραφών πεδίου στις συνθέσεις του. Οι σαφείς δομές μουσικής με αναγνωρίσιμα τμήματα και επίσημες λειτουργίες παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις του. Οι ηλεκτροακουστικές συνθέσεις του έχουν εκτελεστεί σε φεστιβάλ όπως ICMC, ICEM, NYCEMF, SEAMUS, SYNTHESE, Wittener Tage für neue Kammermusik, Musica Viva, BIMESP, SICMF, Sonorities, NAISA, EMM κ.α. Η μουσική του έχει αναγνωριστεί σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς, όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Ηλεκτροακουστικής Μουσικής στο Bourges, η Musica Nova στην Πράγα, η SEAMUS / ASCAP, η Musica Viva στη Λισαβόνα και η SIME στη Λιλ. Οι ηχογραφήσεις της μουσικής του κυκλοφορούν από τους SEAMUS, ICMA, Musica Nova, Innova και ΕΣΣΗΜ. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Μουσική Σύνθεση από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο και σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Σύνθεσης & Μουσικής Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα.
Tim Ward: A Small Enclosed Landscape
Το A Small Enclosed Landscape διαρκεί σχεδόν δύο λεπτά και προσπαθεί να συλλάβει τη θέα ενός μεγάλου τοπίου μέσα από ένα μικρό ακουστικό παράθυρο.
O Tim Ward συνθέτει ηλεκτροακουσική μουσική και ηχητικά τοπία με στόχο την παρουσίασή τους μέσω διαφόρων πειραματικών συστημάτων διάχυσης του ήχου. Eπίσης, ασχολείται με τον αυτοσχεδιασμό χρησιμοποιώντας συστήματα επεξεργασίας του ήχου σε πραγματικό χρόνο.
20:30 - Sottovoce - Συναυλία 4: Έργα Ακουσματικής Μουσικής Robert Ashley, Luc Ferrari
Robert Ashley: Yellow Man With Heart With Wings
Luc Ferrari: Presque Rien No 1
To Yellow Man With Heart With Wings, είναι ένα εκτεταμένο τραγούδι, με κείμενο από τον συνθέτη, για φωνές και ηλεκτρονικά όργανα. Το κεντρικό θέμα είναι η γεωργία και η γεωμετρία της γης: πώς εξαπλώθηκε αυτή η ιδέα στην κοινωνία και τι έχει προκαλέσει. Mια παραγγελία από το ραδιοφωνικό σταθμό KUNM-FM της Albuquerque της πολιτείας New Mexico, συνδέεται με το ιστορικό της γης: «Η ιδέα της γεωργίας είναι βελτίωση. Η επιπεδότητα ως λύση στο πρόβλημα της βαρύτητας, συγχέεται με την ιδέα της διατροφής των ανθρώπων, είναι κάτι με το οποιο πρεπει να εξοικειωθούμε». Το κείμενο αποτελείται από εικόνες και ιδέες από δύο άλλα έργα του συνθέτη: Εις Μνήμην ... Kit Carson [..] και Η Εκκλησία από την Τηλεοπτικη όπερα Perfect Lives [..] ("Blue" Gene Tyranny)
Robert Ashley: Συνθέτης, Κείμενα, Αφήγηση Guillermo Grenier: ερμηνευτής, μετάφραση, φωνές.
Tim Schellenbaum: Μηχανικός. Ανδρέας Μνιέστρης: Remix.
Ned Sublette: Παραγωγός. Allan Tucker: Ψηφιακή επεξεργασία, mastering
"Blue" Gene Tyranny: Clavinet
O Robert Ashley (1930-2013) μια διακεκριμένη μορφή στην σύγχρονη αμερικανική μουσική, κατέχει διεθνή φήμη για το έργο του σε νέες μορφές όπερας και πολυμεσικών έργων. Τα ηχογραφημένα έργα του αναγνωρίζονται ως κλασικά μιας γλώσσας έτσι όπως λειτουργεί μεσα σε μουσικό περιβάλλον. Γεννήθηκε στο Ann Arbor του Michigan στις 28 Μαρτίου 1930 και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (Mus.B., 1952, Music Theory) και στο Manhattan School of Music. Από το 1957 έως το 1960 συνέχισε να μελετά τη Σύνθεση και Ακουστική στα Εργαστήρια Έρευνας Λόγου του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν (ψυχοακουστική και τύποι προφορικού πολιτισμού) και εργάστηκε ως Βοηθός Έρευνας στην Ακουστική στο Εργαστήριο Αρχιτεκτονικών Ερευνών [..] Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 ο Ashley διοργάνωσε το ONCE Festival, το ετήσιο φεστιβάλ σύγχρονων παραστασιακών τεχνών στο Ann Arbor, το οποίο από το 1961 έως το 1969 παρουσίασε τους περισσότερους πρωτοπόρους καλλιτέχνες αυτής της δεκαετίας. Ηταν διευθυντής του ONCE Group, ένα συγκρότημα μουσικής-θεάτρου που περιόδευσε τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1964 έως το 1969 με μεγάλη επιρροή στα σύγχρονα κινήματα της τέχνης της παράστασης. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών ο Ashley ανέπτυξε και παρήγαγε την πρώτη από τις πολυ-μεσικές όπερες, κυρίως το That Morning Thing και In Memoriam ... Kit Carson. Eπίσης εργάστηκε στον τομέα της κινηματογραφικής παραγωγής συνθέτοντας μουσική για βιομηχανικές, εκπαιδευτικές, διαφημιστικές ταινίες καθως και ταινίες μεγάλου μήκους και παρήγαγε πρωτότυπη μουσικά και ηχητική επένδυση για διάφορες ταινίες τέχνης του George Manupelli [1969]. Το 1969 ο Ashley διορίστηκε Διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής στο Mills College (Oakland, Καλιφόρνια). Από το 1966 έως το 1976 πραγματοποίησε περιοδεία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη με το Sonic Arts Union, μια ομάδα συνθετών που περιελάμβανε τον David Behrman, τον Alvin Lucier και τον Gordon MummaΜε την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Rockefeller Ford, ο Ashley παρήγαγε και σκηνοθέτησε τη Music with Roots in the Aether: video portraits of composers and their music, μια 14ωρη τηλεοπτική όπερα / ντοκιμαντέρ για το έργο και τις ιδέες επτά Αμερικανών συνθετών, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ d'Automne à Παρίσι το 1976 και από τότε έχει παρουσιαστεί παγκοσμίως σε περισσότερες από 100 τηλεοπτικές εκπομπές. Το 1980 συνέθεσε την γνωστή του τηλεοπτική όπερα με γενικό τίτλο Perfect Lives αποτελούμενη από επτά ημίωρα επεισόδια. Η διασκευή της όπερας σε μορφή ζωντανής παράστασης σε συνεργασία με με το δίκτυο τέχνης της Μεγάλης Βρετανίας και το Channel Four περιόδευσε σε όλη την Αμερική, τον Καναδά και την Ευρώπη, πρωτομεταδόθηκε από την τηλεόραση στη Μεγάλη Βρετανία τον Απρίλιο του 1984 και στη συνέχεια στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ισπανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ κινηματογράφου και βίντεο σε όλο τον κόσμο. Θεωρείται ευρέως ότι είναι ο πρόδρομος του μουσικού βίντεο. Τα τελευταία χρόνια, αρκετές ομάδες όπως οι Varispeed, Trystero και Matmos έχουν αναβιώσει τα έργα του με διάφορες μορφές. [..] Ο Ashley παρείχε μουσική για τις ομάδες χορού της Trisha Brown (1983), του Merce Cunningham (1988), του Douglas Dunn (1978) και του Steve Paxton. Εχει βραβευτεί με το "John Cage Award for Music" του 2002 από το Ίδρυμα Σύγχρονων Παραστατικών Τεχνών και με το "Letter of Distinction" του Αμερικανικού Μουσικού Κέντρου το 2008.
Το "Presque rien Νο1, ou le lever du jour au bord de la mer" (Σχεδόν Τίποτα αρ.1, η ανατολή της μέρας στην άκρη της θάλασσας) του Luc Ferrari αντιπροσωπεύει ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα στην ανάπτυξη της ηχογράφησης σε ανοιχτό χώρο (ηχογράφηση ηχοτοπίων), όπως είναι γνωστή σήμερα. Το κομμάτι αυτό, που το υλικό του ηχογραφήθηκε το 1968 στο νησί της αδριατικής Vela Luka (σημερινή Κροατία), είναι τόσο μια σύνθεση όσο και μια υλοποίηση κατασκευής ακουστικής μνήμης. Το έργο καταδεικνύει την ισχύ της ακροαματικής ικανότητας του Ferrari και θέτει ένα πλαίσιο για τις μελλοντικές υλοποιήσεις της λογικής σχέσης ανάμεσα στην ανθρώπινη ακρόαση και την ακρόαση μέσω του προσθετικού οργάνου της ακοής: του μικροφώνου[...] Lawrence English, Μνήμη σχεδόν καθόλου: Η ακρόαση του Luc Ferrari κατά τη διάρκεια του Presque Rien Νο. 1. Leonardo Music Journal, Τεύχος 27, Δεκέμβριος 2017, σελ. 17-20.
Εδώ που οι αφηρημένοι ήχοι παραμερίζονται, μπορούμε να θεωρήσουμε αυτό το κομμάτι ως ηχητικό στιγμιότυπο και κορύφωση μιας εξέλιξης. Πρόκειται για μια ρεαλιστική απόδοση (όσο το δυνατόν πιστότερη) ενός ψαράδικου χωριού που ξυπνάει. Η πρώτη ιδέα του μινιμαλισμού.
O Luc Ferrari γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1929 στο Παρίσι. Σπούδασε πιάνο στο "Conservatoire de Versailles" 1946-1948) και στη συνέχεια σύνθεση στην "École normale de musique" με τους Arthur Honegger & Alfred Cortot (1948-1950) και παρακολούθησε τα μαθήματα του Oliver Messiaen (1953-1954). Το 1958 έγινε μέλοςτου "Groupe de Musique concrète" και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1966. Συνεργάστηκε με τον Pierre Schaeffer για τη δημιουργία του "Groupe de recherches musicales" (1958). Το 1965 και 1966 παρήγαγε με τον Gérard Patris για την ORTF "Les grandes répétitions", μια σειρά τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ για τη σύγχρονη μουσική. Συνέθεσε έργα που απομακρύνονται από τις κλασικές μουσικές θεωρήσεις τόσο του υλικού όσο και του περιεχομένου. Ξεκινώντας να συνθέτει σειραϊκή μουσική αναπτύσσει πολύ γρήγορα ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την “συγκεκριμένη μουσική” και αργότερα σε μορφές επαναληπτικής δομής και μινιμαλισμού. Το βασικό θέμα στη βάση της προβληματικής του υπήρξε η προσπάθεια να εκφράσει εντυπώσεις, διαισθήσεις και φευγαλέες σκέψεις πρατηρώντας την καθημερινή ζωή σε όλες της τις διαστάσεις - κοινωνική, ψυχολογική, συναισθηματική - με τη μορφή κειμένων, ενόργανων και ηλεκτροακουστικών συνθέσεων, ρεπορτάζ, σκηνικών και ραδιοφωνικών έργων κλπ. χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα. Το έργο του γνώρισε πολλές και σημαντικές διακρίσεις όπως το Βραβείο Karl Sczuka (1972) για το "Portrait-Spiel" και το "Je me suis perdu" (1988). Ο Ferrari κέρδισε επίσης το Prix Italia το 1987 για το έργο ”Et si tout entière maintenant" και το 1991 για το έργο "L'Escalier des aveugles". Το 1990 έλαβε το βραβείο του Ιδρύματος Koussevitzky Foundation για το "Histoire du plaisir et de la desolation". Το 1972, ο Ferrari δημιούργησε το δικό του εργαστήριο με το όνομα "Studio Billig". Αργότερα ίδρυσε το στούντιο La Muse En Circuit το 1982, απο όπου παραιτήθηκε το 1994, δημιουργώντας το 1996 το εργαστήριο του στο σπίτι με το όνομα "Atelier Post-Billig". Απεβίωσε στις 22 Αυγούστου 2005 στο Arezzo της Ιταλίας.
