Τριδιάστατα Μοντέλα και Συνθέσεις

Το μάθημα πραγματεύεται τη σύλληψη και κατασκευή σύνθετων τριδιάστατων περιβαλλόντων και αφηγήσεων τα οποία υπερβαίνουν την έννοια της φωτορεαλιστικής απόδοσης και αναπαράστασης και των συμβατικών δυνατοτήτων των ψηφιακών εργαλείων μοντελοποίησης, εστιάζοντας στη δημιουργική, εννοιολογική και μεταφορική διάσταση της τεχνητά παραγόμενης εικόνας ως ένας ‘άλλος’ τόπος‘.

Το μάθημα καλεί τους σπουδαστές να συμμετάσχουν σε μία ερευνητική διαδικασία σχεδιασμού, κάνοντας χρήση μικτών μεθόδων και τεχνικών τριδιάστατης παραγωγής, κατασκευής σκηνών και περιβαλλόντων, σύνθεσης υλικών, εμψύχωσης αντικειμένων, επεξεργασίας εικόνας και οπτικοακουστικής σύνθεσης, εξερευνώντας ή ακόμη και αναιρώντας τις τεχνικές αυτές με γόνιμο τρόπο, με σκοπό να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους σχετικά με την κατανόηση των μέσων και των δυνατοτήτων τους.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία διερευνάται ο ρόλος της τριδιάστατης αφήγησης ως μία σύγχρονη γλώσσα «του φανταστικού», η οποία δομείται μέσα από τις δημιουργικές μεθόδους αναπαράστασης και τους ποιητικούς μετασχηματισμούς των καθιερωμένων τεχνικών μοντελοποίησης. Στο πλαίσιο αυτό, τα χαρακτηριστικά των τριδιάστατα κατασκευασμένων περιβαλλόντων, καθώς και ο ρόλος τους στο πλαίσιο της πολυτροπικότητας αλλά και της κινούμενης εικόνας, μελετώνται ως εν δυνάμει φορείς νοημάτων και εμπειριών του σύγχρονου πολιτισμού εν γένει.

Οι σπουδαστές εκπαιδεύονται στη διαδικασία του τριδιάστατου σχεδιασμού εμβαθύνοντας σε μία σειρά σύνθετων μεθόδων και τεχνικών, τα οποία συμβάλλουν στην εξέλιξη της δημιουργικότητας και της καλλιτεχνικής τους έκφρασης. Παράλληλα, αναπτύσσουν δεξιότητες σχετικά με τη σύνθεση και παραγωγή ολοκληρωμένων περιβαλλόντων τρισδιάστατης οντολογίας, εκκινώντας από την χαρτογράφηση μεθόδων και τακτικών και καταλήγοντας σε ένα τελικό προϊόν με σαφή αισθητική ταυτότητα. Μέσα από διαλέξεις, ομαδικές συζητήσεις και αξιολογήσεις έργων και εργασιών, οι σπουδαστές αναπτύσσουν την ικανότητα τους στην ανάλυση και την κριτική τριδιάστατων συνθέσεων και περιβαλλόντων καθώς και των αντίστοιχων δημιουργικών μεθοδολογιών.

Η δομή του μαθήματος περιλαμβάνει θεωρητικό και εργαστηριακό μέρος, τα οποία εξελίσσονται παράλληλα. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος περιλαμβάνει σειρά διαλέξεων, συζητήσεων και προβολών οι οποίες αποσκοπούν στην εξοικείωση των φοιτητών με ζητήματα της τριδιάστατης δημιουργίας. Μέσα από τη χρήση παραδειγμάτων από διαφορετικά πεδία (π.χ. κινηματογράφος, διαφήμιση, ηλεκτρονικά παιχνίδια) αναλύονται τεχνικές, προσεγγίσεις, και μεθοδολογίες τριδιάστατης σύνθεσης και αναπαράστασης καθώς και η νοηματική σύνδεση με το εκάστοτε μέσο στο οποίο προβάλλονται Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος περιλαμβάνει την ανάπτυξη εργασίας η οποία εξελίσσεται τμηματικά κατά τη διάρκεια του εξαμήνου και η οποία αφορά στη σύλληψη, το σχεδιασμό και την υλοποίηση μίας ολοκληρωμένης τριδιάστατης οπτικοακουστικής αφήγησης.

Τσετάγεβα Μ., Ο ποιητής και ο χρόνος, Ψυχογιός, 1998

Πεπονής Γιάννης, Χωρογραφίες, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1997

Martin Heidegger, H Τέχνη Και ο Χώρος, Ινδικτος, 2006

Stuart Hall, Το έργο της αναπαράστασης, Εκδόσεις Πλέθρον, 2017

Διαλέξεις, ομαδικές συζητήσεις, σχολιασμός και ερμηνευτική προσέγγιση εκπαιδευτικού υλικού, επιστημονική έρευνα, χρήση εφαρμογών, χρήση οπτικοακουστικών μέσων, ανάθεση εργασιών οι οποίες εξελίσσονται κατά τη διάρκεια του εξαμήνου, ανεξάρτητη μελέτη και καθοδηγούμενη έρευνα, χρήση νέων τεχνολογιών με σκοπό τη διερεύνηση εννοιών και θεμάτων, ομαδικές παρουσιάσεις, σύνδεση του εκπαιδευτικού περιεχομένου με επίκαιρα ή τρέχοντα ζητήματα που σχετίζονται με το χώρο της τέχνης.

Χρήση εφαρμογών, χρήση οπτικοακουστικών μέσων, χρήση νέων τεχνολογιών με σκοπό τη διερεύνηση εννοιών και θεμάτων, διαδικτυακή έρευνα, πολυμεσικό περιεχόμενο, χρήση συστημάτων opencourses για ασύγχρονη διδασκαλία.

Το μάθημα εξελίσσεται με εισηγήσεις, συζητήσεις και διορθώσεις ασκήσεων που πρέπει να ολοκληρωθούν κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Για την τελική αξιολόγηση, εκτιμάται η παρουσία στο μάθημα, η συμμετοχή στις συζητήσεις, η συχνότητα των διορθώσεων, η ανάπτυξη των εργασιών, η αρτιότητα της εκτέλεσης, η δημιουργική προσέγγιση του θεμάτων, η σε βάθος κατανόηση των εννοιών με τις οποίες οι σπουδαστές καταπιάνονται.