Το «Αβαρές» είναι μια εγκατάσταση που διερευνά τη σύγχρονη ταυτότητα ως ρευστό φαινόμενο, συνθέτοντας τρεις θεωρητικούς άξονες:Τον εμπειρικό νομαδισμό, Deleuze), Τις ετεροτοπίες (Foucault), Τη δημοσία σφαίρα (Habermas). Μέσω ήχου και εικόνας το έργο επιδιώκει να αμφισβητήσει σταθερές έννοιες του χώρου, της κίνησης και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, προτείνοντας μια «αβαρή» ποιητική της ύπαρξης.
