Το έργο στηρίζεται στο πανοπτικον μοντέλο όπως το αναλύει ο Michel Foucault, ο οποίος παρομοιάζει την σύγχρονη κοινωνία σαν μια φυλακή χωρίς κάγκελα , όπου ο ένας επιτηρεί τον άλλον με αποτέλεσμα την εφαρμογή της εξουσίας μέσω της αυτοπειθαρχίας.
Το έργο αποτελεί διαδραστική εγκατάσταση με τις παλιές κούκλες να επιτηρούν τον θεατή και να τον παρακολουθούν όσο αυτός κινείται στο οπτικό τους πεδίο, κάνοντας ένα σχόλιο τόσο για το πανόπτικον , όσο και για τη χρήση της τεχνολογίας σαν όργανο άσκησης της εξουσίας.
Έτσι ο επισκέπτης και παρατηρητής βρίσκεται παρατηρούμενος από το ίδιο το έργο βάζοντας τον στον προβληματισμό για την κατεύθυνση της τεχνολογίας σε σχέση με την ιδιωτικότητα, την ελευθερία της έκφρασης και της βούλησης η οποία επηρεάζεται από την αίσθηση της επιτήρησης η οποία είναι αμφίδρομη.
Γεννήθηκε το 1989 στο Βερολίνο. Φοίτησε στη σχολή καλών τεχνών της Φλώρινας και αποφοίτησε από το 2ο εργαστήριο ζωγραφικής το 2015. Από τότε διατηρεί εργαστήριο ζωγραφικής στη Θεσσαλονίκη, δραστηριοποιείται στον καλλιτεχνικό χώρο. Η δουλειά του έχει επιρροές τόσο από την street art - γκαρφιτι σκηνή στην οποία συμβάλει και συμμετέχει από το 2006, όσο και από τα κινήματα του μοντερνισμού και τις ζωγραφικές έννοιες. Ο κορμός της δουλειάς του περιλαμβάνει abstract πεδία, κούκλες μανεκέν επιζωγραφισμένα, σείρες με καλλιγραφίες και γράμματα καθώς και μια πιο ποπ διάθεση συνδυάζοντας Ιαπωνικές αναφορές και γκαφιτι ήδη από τα φοιτητικά χρόνια συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις, ενώ η ατομική του έκθεση στο “χώρο 18” με τίτλο Ιδέ ο Άνθρωπος περιείχε mixed media δουλειές συνδυάζοντας ζωγραφικά μεσα, υλικά graffiti (spray και μελάνι) σε μουσαμά όσο και μεγάλα σχέδια. Η ενασχόληση τόσο με την ηλεκτρονική μουσική όσο και με τις τεχνολογίες τον οδήγησε στο Μεταπτυχιακό Τέχνη και Τεχνολογία του Ιονίου Πανεπιστημίου του τμήματος τεχνών ήχου και εικόνας το 2024-2025 και άρχισε την φοίτηση.
