Τέμπη, Λάρισα 28/02/2023. Δύο χρόνια μετά, ζητείται ακόμη δικαιοσύνη για τον θάνατο 57(+) ανθρώπων. Έγκλημα; Ξέπλυμα; Ατύχημα;

Η ομάδα «57+» που αποτελείται από φοιτήτριες/-ες του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας στην Κέρκυρα, παρουσιάζει ένα περιπατητικό εγχείρημα με το όνομα «Άταφες Ψυχές» προσεγγίζοντας το έγκλημα στα Τέμπη, με σκοπό την κοινωνική απεύθυνση για το φλέγον ζήτημα. Η ομάδα μέσω αυτού του περιπατητικού performance, καλεί τον κόσμο στο νησί να προβληματιστεί, να θρηνήσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και συναισθήματα γύρω από 57(+) αναλλοίωτους θανάτους που βυθίζουν την χώρα εδώ και δύο χρόνια στην οργή, τον πόνο και την καταπίεση στο δικαίωμα της ζωής.

Η πολύνεκρη αυτή τραγωδία στα Τέμπη προκλήθηκε από τη φονική σύγκρουση ενός εμπορικού τρένου με ένα επιβατικό, στιγματίζοντας για πάντα τους συγγενείς των θυμάτων, τους επιζώντες, τους πολυτραυματίες και μια ολόκληρη χώρα. Ένα γεγονός που συγκλονίζει παγκοσμίως και διχάζει για συγκάλυψη ανθρωπίνων ζωών στο όνομα του κέρδους. Η αναζήτηση της αλήθειας οδηγεί σε μαζικές εγχώριες κινητοποιήσεις και ενώνει ανθρώπους, οι οποίοι δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων ηχούν όλοι μαζί «Δεν έχω οξυγόνο». Με το σύνθημα αυτό ζητούν δικαιοσύνη από ένα κράτος, το οποίο αποστρέφεται στην παραμικρή ανάληψη ευθύνης για το φονικό αυτό ζήτημα, που αποτελεί ένα «οργανωμένο μυστήριο».

Να σε νεκροφιλήσω μάτια μου 
Να σου ευχηθώ δρόμο καλό 
Ρόδο μιας άγριας σοδειάς 
Για αίμα διψασμένη.

Στις κλειδωνιές σου έτρεξα 
να βρω τα μυστικά σου,
ποιοί στο αφτί σου ψίθυροι 
σε πήραν μακριά μου.

Είναι η χώρα μια αυλή 
που μέσα της πεθαίνεις,
στοίχειωσε τον θρόνο της 
λουλούδια να μαραίνεις. 

Ξεσκέπαστο αφήσανε 
στις στάχτες το κορμί σου,
το περιστέρι χάθηκε 
μαζί με την ψυχή σου.

Στις καλαμιές του ποταμού 
για εσένανε μιλώ 
και σε φοράω στο λαιμό 
σε ξύλινο σταυρό.