Ο κόσμος, όπου ο άνθρωπος ήταν το κέντρο του σύμπαντος, το εγώ, το κέντρο της συνείδησης, ο κόσμος στον οποίο η γη διαχωρίστηκε από τον ουρανό και ο ορίζοντας της αγάπης περιοριζόταν στα μέλη της οικογένειας, αυτός ο κόσμος φεύγει. Η επιβίωση δεν απαιτεί τη θέληση της εξουσίας, της ιδιοκτησίας, της κατοχής και της κατάκτησης, αλλά τη σοφία της συνύπαρξης ανθρώπων, άλλων μορφών ζωής και της γήινης βιόσφαιρας ως σύνολο.
