Στόχος του έργου είναι να καταστήσει στο μέτρο που είναι εφικτό, ορατό τον αόρατο χώρο της ατμόσφαιρας και παράλληλα να προσεγγίσει με τη χρήση μιας αφηρημένης πλαστικής γλώσσας, την αθέατη μέσω των αισθήσεων μας, ουσία του χώρου και τις λειτουργίες των ενεργειών που, εν δυνάμει, συντελούνται σε αυτόν.

Το έργο λαμβάνει μορφή εντός ενός σκοτεινού χώρου, όπου πραγματώνεται η φανέρωση και η κίνηση ελλειπτικών δομών. Με τη μορφή φωτός, οι δομές φανερώνονται, γεννιούνται, φθείρονται, απορροφούνται και πεθαίνουν σε ένα παιχνίδι διαρκούς αναμέτρησης με το χρόνο, το χώρο και τα όρια τους, γεγονός που συμβαίνει μόνο επειδή το κενό το επιτρέπει. Οι δομές αυτές, παρομοιάζουν τις μορφές ενέργειας που πιθανώς μπορούν να συλληφθούν από τις αισθήσεις μας όταν βρεθούμε εντός ενός κενού χώρου. Οι ήχοι, οι δομές, οι κινήσεις και οι αναλογίες, δημιουργούν έναν αφηρημένο ρυθμικό κώδικα επικοινωνίας που επικεντρώνεται κυρίως στις οπτικές και ακουστικές αισθήσεις του θεατή.