Ένα δωμάτιο χωρίς πόρτες και παράθυρα. Σαν να βρισκόμαστε σε έναν ερμητικά περιορισμένο χώρο. Άγχος και ενοχές έρπουν και ριζώνουν στο υποσυνείδητό μας ώστε να μην παρεκκλίνουμε. Έτσι εγκλωβισμένοι σε αυτό το σκηνικό μιας αυθυποβολής, εξουθενωμένοι από την εσωτερική διαμάχη με τον εαυτό μας, είμαστε έρμαια της συνεχούς ροής του χρόνου, ο οποίος κυλά ανεκτίμητος.