Το έργο που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος και εκτίθεται στον παραπάνω σύνδεσμο έχει τίτλο “Life in Space” και επιχειρεί να προβληματίσει τον επισκέπτη μέσω των αντιθέσεων που χαρακτηρίζουν τη ζωή εκτός του πλανήτη σε σχέση με τη ζωή όπως τη βιώνουμε καθημερινά. Η οπτικοακουστική Διαδικτυακή σύνθεση απαρτίζεται από τέσσερεις σκηνές. Η αρχική σκηνή θέτει την βασική υπόθεση της μη γραμμικής αφήγησης παρουσιάζοντας ένα διαστημικό σταθμό σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο επισκέπτης πατώντας το πλήκτρο διάδρασης αλλάζει την οπτική θέασης του σταθμού ορίζοντας έτσι το βασικό δίπολο διαστήματος και γης. Κάθε μία από τις υπόλοιπες τρεις σκηνές διαπραγματεύεται και μια διαφορετική έκφανση αυτού του δίπολου. Η σκηνή με τον πίνακα ελέγχου εστιάζει στο τεχνητό περιβάλλον σε αντίθεση με το φυσικό. Ο επισκέπτης πατώντας το πλήκτρο διάδρασης ενεργοποιεί μια δέσμη ανίχνευσης του φυσικού μέσα στο τεχνητό την οποία μπορεί και κινεί με το ποντίκι. Για κάθε επόμενη χρήση του πλήκτρου διάδρασης η δέσμη αυτή μεγαλώνει καθώς παράλληλα και το ηχοτοπίο μεταφέρεται από τον τεχνητό στον φυσικό ήχο. Όταν η δέσμη γίνει αρκετά μεγάλη οι εικόνες αντιστρέφονται και η διαδικασία λειτουργεί πλέον αντίστροφα με το τεχνητό να εισβάλει στο φυσικό. Η σκηνή που διαδραματίζεται στον αποθηκευτικό χώρο του διαστημικού σταθμού επιχειρεί να αναδείξει την διαφορετική αίσθηση ελευθερίας μέσω της αντίθεσης μεταξύ της κίνησης όταν αυτή επηρεάζεται από τη δύναμη της βαρύτητας και όταν όχι. Τα αντικείμενα-δίσκοι που εμφανίζονται στη σκηνή κινούνται τυχαία σε περιβάλλον έλλειψης βαρύτητας. Ο επισκέπτης μπορεί πατώντας ένα πλήκτρο του ποντικιού να επηρεάσει με τυχαίο τρόπο την κίνησή τους. Πατώντας το πλήκτρο διάδρασης ενεργοποιείται η δύναμη της βαρύτητας και τα αντικείμενα πλέον αρχίζουν να κινούνται υπό την περιοριστική επίδρασή της μέχρι που σταματούν. Για να ενταθεί η αίσθηση αυτής της αλληλεπίδρασης κάθε ένας από τους δίσκους παράγει έναν ήχο η συχνότητα του οποίου επηρεάζεται από το ύψος στο οποίο βρίσκεται και η έντασή του από την ταχύτητα της κίνησης. Η τελευταία σκηνή παρουσιάζει με χρήση της webcam τον ίδιο τον επισκέπτη ως αντανάκλαση στο φινιστρίνι του διαστημικού σταθμού. Πατώντας το πλήκτρο διάδρασης η εικόνα του επισκέπτη πολλαπλασιάζεται, παραμορφώνεται και τοποθετείτε στο οπτικοακουστικό περιβάλλον ενός πολυσύχναστού δρόμου. Με αυτόν τον τρόπο τονίζεται η αντίθεση μεταξύ της πολύβουης ζωής στη Γη σε σχέση με την ερημιτική ζωή στο διάστημα. Κάθε σκηνή προσεγγίζει μια διαφορετική οπτική του κεντρικού θέματος χωρίς να προσπαθεί να προσδώσει θετικές ή αρνητικές χροιές. Παράλληλα λειτουργεί ως μέρος ενός συνόλου που καλεί τον επισκέπτη να συμμετέχει στον προβληματισμό που αναδεικνύει το έργο μέσω της διάδρασης.