Στην παρακάτω εργασία γίνεται μια προσπάθεια περιγραφής του ορισμού της οπτικής, η οποία έχει πολλές πτυχές. Κατανοώντας ο θεατής την πλήρη λειτουργία της οπτικής θα μπορέσει να ξεκλειδώσει και τις υπόλοιπες αισθήσεις, ανακαλύπτοντας το «είναι» και το «φαίνεσθαι» του. Να αφήσει λοιπόν, τον απλό και στείρο λογισμό και να αγκαλιάσει τον άυλο, δημιουργικό, συνειρμικό κόσμο τους. Το έργο πρόκειται για μια ιστοσελίδα, το περιεχόμενο αυτής, την οπτική και την δράση των θεατών. Το περιεχόμενό της ιστοσελίδας ξετυλίγεται με μη γραμμική αφήγηση. Δίνεται έμφαση στον συνειρμό και στην ελευθερία επιλογών. Κάθε μία από τις επιλογές βρίσκεται πάντα διαθέσιμη ώστε ο κάθε θεατής να μπορεί κάθε στιγμή να έχει δυνατότητα επιλογής και εναλλαγής των οπτικών ερεθισμάτων της ιστοσελίδας. Αναδεικνύεται η συμμετοχική τέχνη (participation art), μέσω της οποίας θεατές και καλλιτέχνης συν-διαμορφώνουν το περιεχόμενο, την ερμηνεία συντελώντας στην ίδια τη δημιουργία του έργου. Αυτό, καθιστά το έργο διαδραστικό, όπως και το γεγονός ότι ο θεατής επιλέγει πως θα κινηθεί και το έργο αλλάζει μορφή ανάλογα με τις επιλογές. Η επιλογή τροφοδοτεί τη διάδραση. Το έργο έχει στόχο να αναδείξει την καθημερινή επαφή μας με τις οθόνες και το πως η επικοινωνία έχει γίνει ψηφιακή στην εποχή της καραντίνας. Η δημόσια σφαίρα εισέρχεται στον ιδιωτικό μας βίο μέσω των ψηφιακών συσκευών και της οθόνης. Οι άνθρωποι βλέπουν την εικόνα τους στιςοθόνες,γεγονόςπου επηρεάζειτηνοπτικήτουςγιατονχρόνο,τοχώρο και τον εαυτό τους μέσα σε αυτές τις διαστάσεις. Με την είσοδο μέσα σε τρύπες – portals που οδηγούν σε κόσμους όπου ο κάθε ένας παραμορφώνει την εικόνα των θεατών διαφορετικά. Αυτό το έργο τους οδηγεί προς τη συνειδητοποίηση της κατάστασης, μέσα από την παραμόρφωση της εικόνας τους, καταδεικνύοντας τα κίβδηλα «φαινεισθαι» των εαυτών και της ιδιωτικότητας, μιας δημόσιας ιδιωτικότητας.