Η πιο σωστή φράση που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την ροή είναι «αδέσποτες νότες» οι οποίες καθορίζουν την συνέχειά του. Αιχμηρές συχνότητες συνοδεύουν παχιά στρώματα τόνων σαν βάση για την εκτέλεση. Θα τολμούσα να πω πως οι νότες καθόρισαν το κομμάτι, όχι ο δημιουργός. Ο ήχος θυμίσει ζωντανό οργανισμό, περίπλοκος και ολοκληρωμένος. Περνάμε κομμάτι κομμάτι από μια οντότητα ακλουθώντας τον χωρισμό που έδωσε ο δημιουργός. Γι’ αυτό, και η δική μου απόδοση αποτελείται από μέρη με αρχή, μέση, τέλος χωρίς όμως να υπάρχει αισθητός διαχωρισμός μεταξύ τους αφού στο τέλος πρόκειται για ενιαίο αποτέλεσμα. Δεν θα πω πως όλοι οι ήχοι αποδίδουν σε μια μορφή της οπτικοποίησης μου, αλλά πως όλες οι μορφές αποδίδουν σε κάθε υπάρχοντα ήχο του κομματιού.