Τίτλος: Βασίλης Αλεξάνδρου
Ημερομηνία & Ώρα: 06/05/2019 - 12/05/2019 12:00-18:00
Χώρος: Παλαιό Φρούριο (Αλευραποθήκες)

Βασίλης Αλεξάνδρου “Μηχανές Ευδαιμονίας”
Δράση: Ατομική Έκθεση, Αριστούχου Φοιτητή ΠΜΣ
Εγκαίνια Δευτέρα 6 Μαΐου, και ώρα 20:30.
Επιμέλεια Άγγελος Φλώρος

Μηχανές Ευδαιμονίας
Μεταβαλλόμενη Ιστορία

Η έκθεση αυτή αποτελεί συνέχεια της εικαστικής έρευνάς των τελευταίων χρόνων του καλλιτέχνη Βασίλη Αλεξάνδρου, επιχειρώντας να επεκτείνει τα όρια της γλυπτικής. Στις τρεις εγκαταστάσεις που παρουσιάζονται τυχαία ευρήματα, ή κατ’ άλλους αστικά απορρίμματα, ενεργοποιούνται με τη βοήθεια νέων μέσων προκειμένου να δημιουργήσουν ένα εννοιολογικό πλαίσιο που εγείρει προβληματισμούς αναφορικά με την ισχύ των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις σύγχρονες κοινωνίες.

Στην πρώτη εγκατάσταση ένα αιχμηρό μαδέρι δεσπόζει κατακόρυφο επενδυμένο ηχητικά με την ανάγνωση αποσπασμάτων της Διακήρυξης των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, όπως διατυπώθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (1789). Η άψυχη, μηχανιστική ψηφιακή φωνή του υπολογιστή μετατρέπει το μανιφέστο αυτό του ανθρωπισμού σε ένα απονευρωμένο κείμενο άνευ ουσίας. Ένα σημείο που ουσιαστικά έχει αδειάσει από το σημαινόμενό του και συμπαραδηλώνει την κατ’επίφαση προστασία των αναπαλλοτρίωτων θεμελιωδών δικαιωμάτων που κάθε ανθρώπινο ον δικαιούται αυτοδίκαια από τη στιγμή της γέννησής του.

Στη δεύτερη εγκατάσταση μία σειρά από σχολικές καρέκλες παρουσιάζεται σε παράταξη, παραπέμποντας σε παλαιά πρότυπα σχολικής πειθαρχίας. Σε αυτό το πειθαρχημένο περιβάλλον ο ήχος διαδραματίζει και εδώ καίριο ρόλο, καθώς έρχεται να προστεθεί και να ανατρέψει ουσιαστικά την αφήγηση του έργου. Μόλις θεατής καθίσει σε κάποια από αυτές, μηχανικές φωνές υπολογιστή απαγγέλλουν αποσπάσματα από νόμους και κανονισμούς, όπως ορίζονται από το επίσημο κράτος σε όλα τα μήκη της γης. Η νομιμότητα των κανόνων έρχεται σε αντιπαράθεση με την ολοφάνερη καταπάτηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων της ελευθερίας σκέψης και ενεργειών, της ισότητας στο νόμο, της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Σε διάλογο τοποθετείται και η τρίτη εγκατάσταση, στην οποία μια παλιά πινακίδα στρατοπέδου με ένδειξη "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ" περιστρέφεται και σταματά επαναπροσδιορίζοντας τον χώρο και δείχνοντας κάθε φορά προς άλλη κατεύθυνση. Η απόσπαση της πινακίδας ως αστικού απορρίμματος και η επανατοποθέτησή του οριζόντια θέση ακυρώνει την αρχική χρήση του αντικειμένου, το οποίο αφήνεται πλέον ελεύθερο προς νέα νοηματοδότηση. Οι κανόνες και οι περιορισμοί που υπαινίσσεται η ύπαρξη της πινακίδας συνδιαλέγονται με τους κανόνες που οι νεωτερικές κοινωνίες έχουν εισαγάγει με στόχο την ευημερία και την ευδαιμονία του ανθρώπου. Κανόνες όμως που εντέλει εγκλωβίζουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη στην ανούσια τήρησή τους, διαιωνίζοντας την καταπίεση, την αδικία και την ανελευθερία.