Η Ακαδημία του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το 1824, χάρη στη γενναιοδωρία του φιλέλληνα Άγγλου Φρέντερικ Νορθ, κόμη του Γκίλφορντ και στην πρωτοβουλία της Ιόνιας Πολιτείας.Υπήρξε το πρώτο Πανεπιστήμιο στην ιστορία της νεοελληνικής παιδείας. Περιελάμβανε τέσσερις σχολές: Νομική, Θεολογική, Ιατρική, Φιλοσοφική (σχολή στην οποία διδάσκονταν επιπλέον μαθήματα φυσικών επιστημών και μαθηματικά). Αργότερα, συστήθηκαν και οι σχολές: Πολυτεχνική, Μαιευτική, Φαρμακευτική. Στη Θεολογική και στη Φιλοσοφική σχολή δίδαξαν γνωστοί λόγιοι, όπως οι Ανδρέας Κάλβος, Χριστόφορος Φιλητάς, Κωνσταντίνος Ασώπιος, Θεόκλητος Φαρμακίδης, Νεόφυτος Βάμβας, Πέτρος Βράιλας - Αρμένης κ.ά. Aπό τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι την ένταξη της Eπτανήσου στο Νέο Ελληνικό Κράτος το 1864, οπότε και η Ακαδημία έκλεισε, αναπτύχθηκε εκεί αξιόλογο λογοτεχνικό ρεύμα που πρόσφερε πολλά στις πνευματικές ζυμώσεις του σύγχρονου ελληνισμού. Η Ακαδημία στεγαζόταν σε ένα επιβλητικό τριώροφο κτήριο στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πλατείας Σπανιάδας, που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως στρατώνας. Μετά το θάνατο του Φρέντερικ Νορθ το 1827, οι οικονομικοί πόροι της περιορίστηκαν και άρχισε η παρακμή της. Το 1864 η λειτουργία της διεκόπη για την υποστήριξη του νέου Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάποιοι από τους καθηγητές της προσελήφθησαν στην Αθήνα, όπου μεταφέρθηκε και η βιβλιοθήκη της. Μέχρι το 1941, το κτήριο στέγαζε πλέον μόνο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο, ενώ το 1943 κάηκε από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς . Μισό αιώνα περίπου μετά, ανοικοδομήθηκε για τις ανάγκες του Ιονίου Πανεπιστημίου και λειτουργεί έτσι μέχρι και σήμερα. Εδώ στεγάζεται πλέον το Τμήμα Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων, στην οδό Καποδιστρίου 1.
Επαναλειτούργησε το 1995, στα Ανάκτορα Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, πυρήνα του Ιστορικού Μουσείου της πόλης και του νησιού της Κέρκυρας. Τα έργα της μόνιμης έκθεσης της Πινακοθήκης αποτελούν αδιαμφισβήτητους μάρτυρες της καλλιτεχνικής και πνευματικής άνθησης του τόπου. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής της Πινακοθήκης περιλαμβάνει έργα Κερκυραίων ζωγράφων του 19ου αιώνα (Χ. Παχής, Π. Προσαλέντης, Α. Γιαλλινάς, Β. Μποκατσιάμπης, Σ. Σκαρβέλης, Λ. Κογεβίνας, Γ. Σαμαρτζής). Επίσης εκτίθεται μεγάλη συλλογή έργων, που προέρχονται κυρίως από δωρεές (συλλογή Σαμαρτζή, Παππά, Μάκοτσι και Βεντούρα). Οι κυρίαρχες τάσεις που επικρατούν στα έργα των Κερκυραίων ζωγράφων του 19ου αιώνα, σχετίζονται με τις ακαδημαϊκές τάσεις της εποχής αλλά και τις επιρροές που δέχονται οι καλλιτέχνες από την ιταλική ζωγραφική. Προς το τέλος του 19ου αιώνα παρατηρείται στροφή των καλλιτεχνών αυτών προς τον ιμπρεσσιονισμό. Το Ανάκτορο των Αγ. Μιχαήλ και Γεωργίου, όπου στεγάζεται η Πινακοθήκη μαζί με το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, είναι έργο των ετών 1819-1924. Αποτελεί σημαντικό μνημείο της Αγγλοκρατίας, από τα πρώτα έργα νεοκλασικού ρυθμού στην Ελλάδα. Η ονομασία "Ανάκτορο Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου" δόθηκε, γιατί εκτός από γραφεία και κατοικία των Άγγλων Αρμοστών, το κτίσμα αποτελούσε την έδρα του ομώνυμου τάγματος. Μέχρι την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864) το ανάκτορο στέγαζε τη Γερουσία και την Ιόνιο Βουλή. Μετά το 1864 λειτούργησε ως θερινή κατοικία των βασιλέων, ενώ στέγασε και την αρχαιολογική συλλογή της Κέρκυρας.
Νεοκλασικό σύμπλεγμα κτηρίων της πλατείας Τσιριγώτη, όπου σήμερα στεγάζονται τρία τμήματα του Ιονίου Πανεπιστημίου. Στα κτήρια αυτά περιλαμβάνεται και το κτήριο Χαλεπάς, από το όνομα του διακεκριμένου Έλληνα γλύπτη που νοσηλεύτηκε εδώ για αρκετά. Στους χώρους του Παλαιού Ψυχιατρείου στεγάζονται το Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας, το Τμήμα Πληροφορικής και το Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας. Τα μαθήματα γίνονται σε διάφορες πτέρυγες των οικοδομημάτων, συμπεριλαμβανομένων και των χώρων όπου κάποτε λειτουργούσαν τα μαγειρεία και οι κλίνες του Ψυχιατρείου. Τα βασικά κτήρια που χρησιμοποιούνται στο Παλαιό Ψυχιατρείο είναι το κτήριο Γκούσης, το κτήριο των Γραμματείων και το κτήριο Αρεταίος
Στεγάζεται στο Παλαιό Φρούριο, αξιόλογο έργο στρατιωτικής αμυντικής τέχνης και οικοδομικής τεχνικής, ένα από τα σημαντικότερα αμυντικά συγκροτήματα που κατασκευάστηκαν στην Μεσόγειο (15ος – 18ος αιώνας). Αποτελεί ένα ξεχωριστό χώρο περιπάτου, ενώ παράλληλα φιλοξενεί σειρά μόνιμων και περιοδικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
