Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών, έχω αναπτύξει μια μέθοδο σύνθεσης που βασίζεται στην χρήση αντιθετικών ηχητικών υλικών. Αυτή η ανάπτυξη ξεκίνησε το 2009, όταν συνέθεσα ένα μακράς διαρκείας έργο που ονομάζεται Point of Departure. Με τη σύνθεση του έργου αυτού συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να φτιάξω μια συνεχή και αδιάκοπη μετάβαση από τονικούς σε θορυβώδεις ήχους, αλλά και μια μετάβαση από διακριτά, λεπτεπίλεπτα υλικά σε μια βιαιη θορυβώδη ολότητα. H συνειδητοποίηση αυτή με εντυπωσίασε γιατί, τουλάχιστον εν μέρει, έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη προσέγγισή μου στα αντιθετικά υλικά τα οποία χρησιμοποιούνταν για να τονίζουν την ανομοιότητα τους. Σε αυτή τη νέα προσέγγιση, η αντίθεση είναι εμφανής στην αρχή και στο τέλος, αλλά μια συνεχής και αδιάκοπη διαδικασία (που οδηγεί από τη μια αρχή στην άλλη) εμποδίζοντας κάποιον να αναγνωρίσει συγκεκριμένες στιγμές αλλαγής. Είναι κατά την άποψή μου, μια αδιόρατη αλλαγή κατάστασης. Αυτή η ομιλία εισάγει μια τέτοια ιδέα. Παρουσιάζει μια σειρά από παραδείγματα, τα οποία προέρχονται από τα τελευταία δέκα χρόνια της συνθετικής μου δραστηριότητας και έχουν στόχο να επιδείξουν ορισμένους από τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους η ιδέα αυτή έχει χρησιμοποιηθεί. Ακόμα πιο σημαντικά, η ομιλία αυτή δείχνει μερικές από τις συγκεκριμένες τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη αυτών των μεταβάσεων, με επίδειξη κάποιων βασικών τεχνικών.