Ομιλητής/ές: Δρ. Τζίνα Γιωτάκη, Χορογράφος, ανθρωπολόγος - ιστορικός χορού
Ημερομηνία & Ώρα: 19/05/2016 09:00-12:00
Χώρος: Δημοτικό Θέατρο
Γλώσσα: Ελληνικά

Η ικανότητα του performer να ξεπερνάει και να παρεμβαίνει σε συνηθισμένους μηχανισμούς στην κίνησή του αποτελεί συχνά στόχο ως δεξιότητα που καλλιεργείται στο σύγχρονο χορό αλλά και στην εκπαίδευση διαθεματικών performers. Το εργαστήριο αυτό θα προσφέρει μια εισαγωγή στη σωματική εκπαίδευση ενώ θα την τοποθετήσει ιστορικά και επιστημονικά ως τομέα μελέτης ο οποίος καλλιεργεί αντίστοιχες δεξιότητες στους performers. Θα χρησιμοποιηθούν ασκήσεις συγκέντρωσης, κινητικοί αυτοσχεδιασμοί και τεχνικές απτικών ερεθισμάτων εμπνευσμένες από διάφορες σωματικές μεθόδους, όπως το Body-Mind Centering, η Εμπειρική Ανατομία και η Skinner Releasing Technique. Οι συμμετέχοντες θα καθοδηγηθούν έτσι σε ενσυνείδητες εξερευνήσεις ανατομικών δομών του σώματος τους με στόχο τη δημιουργία υποκειμενικής, ανεπεξέργαστης και μη στυλιζαρισμένης κίνησης που ξεπερνάει καθιερωμένους κινητικούς μηχανισμούς και φόρμες. Η βιωματική διαδικασία θα αποτελέσει τη βάση για στοχασμό δύο κυρίως θεμάτων: α. Κατά πόσο και με ποιό τρόπο προσεγγίζονται οι κινητικοί φραγμοί που αναπτύσσονται από τις πολιτισμικές και αισθητικές αναφορές μας και ποια η αξία/ρόλος αυτής της διαδικασίας στην παράσταση και στην ικανότητά μας να αναζητούμε κιναισθητικές εμπειρίες μέσω της κίνησης, β. Την πιθανότητα να φτάσουμε σε μεταβαλλόμενες καταστάσεις συνείδησης, συχνά αναφερόμενες ως «μεταβατικές» εμπειρίες, μέσα από ενσυνείδητη εστίαση σε δομές φυσιολογίας του σώματος και τεχνικές συνεργασίας (partnering techniques) στα πλαίσια σωματικής εκπαίδευσης.

Η προσέγγιση στα δύο αυτά θέματα θα γίνει αντλώντας βασικές αρχές από τη θεωρία του Thomas Csordas’ (1990, 1994) για τη πολιτισμική φαινομενολογία, τη θεώρηση της έννοιας της ενσωμάτωσης από τον Shaun Gallagher’s (2011) και την πλαισίωση της έννοιας των μεταβαλλόμενων καταστάσεων συνείδησης από τους Vaitl et al. 2005. Το εργαστήριο θα είναι βιωματικό και θεωρητικό και θα συνδέσει παρατηρήσεις που θα προκύψουν με ευρήματα από μια πρακτική και ανθρωπολογική-ιστορική έρευνα (Giotaki 2015) πάνω στο ρόλο των σωματικών μεθόδων και ενσώματων πρακτικών στη διαθεματική παράσταση.